Dan lig je wakker en kijkt op de klok, 5,37, te vroeg om op te staan, te laat om weer te slapen. Dus lig je en denkt aan grote dingen, die kleiner worden en dan weer groter. Aan hoe al het kleine onderdeel is van het grote. Dan is het tijd om op te staan. Zonder waterdruppel geen zee
Zonder zandkorrel geen duin
Zonder bloem geen bloemenpracht
Zonder mens geen mensheid
Zonder twijg geen boom
Zonder wolk geen wolkenlucht
Zonder sneeuwvlok geen sneeuwbui
Zonder één geen twee
Zonder letter geen woord
Zonder woord geen zin
Zonder zin geen verhaal
En dan zou ik niets plaatsen op deze plek