Ik wilde laten zien wat ik had bereikt. We hadden flinke tijd geen contact gehad, waren allemaal wat ouder geworden en hadden veel bij te praten. Ik ging ze voor naar mijn appartement. Ik was er erg tevreden over, had het mooi ingericht en was met van alles bezig.
Echter, ik kon mijn appartement niet vinden, liep wat heen en weer, op zoek naar herkenningspunten. De mensen werden ongeduldig, ik zenuwachtig, de concentratie was weg en het werd moeilijk om de goede weg te vinden.
Ineens zag ik waar ik was. Ik kwam van een andere kant dan anders waardoor ik het niet eerder herkende. Het weerzien met de mensen leidde mij af, ik was druk met praten en in mijn hoofd was ik bezig met de reacties van iedereen op alles wat ik had bereikt.
Aangekomen bij het trappenhuis, was het een heel gedoe om bij mijn appartement te komen. Trap op, trap af, galerij over, weer een trappenhuis, weer trap op, trap af. Er kwam geen eind aan en ik twijfelde of ik wel bij het juiste gebouw was.
Eindelijk de goede deur gevonden.
Het appartement was veel leger en kaler dan in mijn gedachten. Misschien omdat ik het nu door de ogen van de anderen zag.
Wat er was, was wel mooi en de moeite waard. Ik kreeg er echt leuke en goede reacties op, waar ik veel waarde aan hechtte.
Dit waren immers mensen die me al jaren kenden en die zelf ook met van alles en nog wat bezig waren.
Ik was tevreden.
Einde droom.
Het heeft een dag en nog een nacht geduurd voor ik me de droom herinnerde. Op de één of andere manier zag ik steeds een trappenhuis voor me maar wist ik niet waarom. Pas toen ik daar over ging denken, kwamen ook de andere beelden terug. Natuurlijk is een droom nooit meer helemaal zuiver als je hem opschrijft maar hoe dan ook, het levert wel informatie over hoe jezelf bezig bent.
Het gaat over mijn website. Hoe graag ik het ook wil, het levert ook een gevoel van twijfel op. Wil ik nu zo graag de dingen delen? Is dat zo belangrijk? En met wie moet ik ze dan delen? Wie zit op mij te wachten? Wat heb ik te delen, te laten zien?
Mijn naasten zeggen dat het de moeite waard is. Dat ik zelf bepaal of ik het wel of niet wil. Dat dat voor iedereen lastig is. Dat het criterium moet zijn: wat wil jij kwijt en niet: wat wil jij wat de ander er van vindt.
Mijn eindgevoel na alle twijfel is dan ook:
Het is zoals het is
Het is een website waarop ik ‘mijn’ creaties kwijt kan.
Ik ben tevreden.