Pasen was voor mij een woord dat ik kende maar niet kon koppelen aan een beeld. Zoals pinksterbloem, koolwitje, lieveheersbeestje. Hoewel dat lieveheersbeestje voor mij ook weer een speciale betekenis had, door de associatie met onze lieve heer. Een beestje rechtstreeks door onze lieve heer naar beneden gezonden om er voor te zorgen dat wij kinderen (aan grote mensen dacht ik niet) de dieren lief zouden hebben zoals onze lieve heer ons kinderen lief had. Wat weer te zien was op afbeeldingen van Jezus te midden van een schare kinderen, met het onderschrift: laat de kinderen tot mij komen.
Paarsen
Pasen was voor mij een woord dat ik kende maar niet kon koppelen aan een beeld. Zoals pinksterbloem, koolwitje, lieveheersbeestje. Hoewel dat lieveheersbeestje voor mij ook weer een speciale betekenis had, door de associatie met onze lieve heer. Een beestje rechtstreeks door onze lieve heer naar beneden gezonden om er voor te zorgen dat wij kinderen (aan grote mensen dacht ik niet) de dieren lief zouden hebben zoals onze lieve heer ons kinderen lief had. Wat weer te zien was op afbeeldingen van Jezus te midden van een schare kinderen, met het onderschrift: laat de kinderen tot mij komen.
Ik kende het onderscheid niet tussen god en Jezus, voor mij waren ze dezelfde persoon, alleen heette Jezus god toen hij in de hemel woonde en heette god Jezus toen hij op aarde kwam.
Best ingewikkeld allemaal vandaar mijn behoefte om er toch wat structuur en duidelijkheid in aan te brengen, denk ik, al dacht ik dat toen natuurlijk niet.
Pasen dus, geen associatie, geen beeld. Ik hoorde er de kleur paars in, die kleur kende ik wel en het klopte ook wel, Paarsen.
In de kerk werd met Pasen de kleur paars gebruikt, er bloeiden overal paarse bloemen. Krokussen waren paars, blauwe druifjes waren voor mij ook paars, paarse viooltjes die vroeg in het voorjaar in onze voortuin werden gepland, paarse hyacinten. Al die namen kende ik niet, voor mij waren het allemaal paarse bloemen. Alles wat vloog en op een vogel leek, waren vogels. Alles wat klein was en vloog was een mug. Alles wat kroop was een tiekje.
Eenvoudig en overzichtelijk.
Paars is een kleur van ingetogenheid en inkeer, van boete en berouw. Paars kleurt de perioden waarin wij ons voorbereiden op de grote feesten. Lees ik via Google.
De grote feesten klopte wel. Pasen was een groot feest met eieren, noten, taart, lekker eten en nieuwe kleren. Zomerkleren. Koud of warm, je had ze aan, witte sokjes, blauwe benen van de kou, korte mouwen en geen winterjas er meer overheen want dat was geen gezicht. Boete en berouw kende ik via de biechtsessies. Waarbij het goed was om in ieder geval een aantal bekentenissen te doen want ook ik wist als kind wel dat ik geen heilige kon zijn. Zolang je uit de suikerpot snoepte, wel eens onwaarheden verkondigde of wel eens boos was of onredelijk, was je een zondaar en kon je alleen vergiffenis vragen als je berouw toonde. Makkie. Je toonde berouw door de oefening van berouw op te zeggen, werd de biechtstoel uitgebonjourd met de restrictie van een flink aantal weesgegroetjes en onze vaders en klaar was je. Rein en schoon voor de feestdagen.
Paarsen is weer voorbij, de natuur helpt een handje door ook meer groen, roze en geel tevoorschijn te toveren. De geur van groei en bloei hangt in de lucht, de dagen worden langer en de dieren zoeken elkaar op. Nieuw leven, het nieuwe jaar is echt begonnen.