Een aankondiging van een lezing van prof. Dr. Bob de Wit, die ik niet ken, heb ik alweer jaren geleden in mijn aantekeningen gezet vanwege de prachtige titel. En zoals zo vaak is dat wat je aandacht trekt, ook dat wat je bezig houdt. Ik wist tot nu toe niet wat ik er mee moest doen, tot nu toe. 

Een lezing bedoeld voor professionals die de strategische top willen bereiken. Daarvoor dienen zij kritisch te reflecteren op de eigen leiderschapsstijl en strategische voorkeuren. Aan de hand van praktijkvoorbeelden illustreert De Wit waarom het niet mee valt om hun eigen perspectief en voorkeuren te ontstijgen. Daarnaast stelt hij dat het vereist is de attitude te hebben om permanent constructief ontevreden te zijn over de eigen prestaties en het vermogen om zichzelf te blijven ontwikkelen. Het betrof een aankondiging van een lezing van prof. Dr. Bob de Wit.

Deze informatie las ik alweer jaren geleden. Wat mij opviel was de titel van de lezing en het idee dat Je en permanent ontevreden kunt zijn èn constructief ontevreden kunt zijn en dan ook nog in combinatie met elkaar.

Eigenlijk een bevestiging van mijn toenmalige en soms huidige gevoelens. Hoewel het tegenwoordig met de ontevredenheid wel mee valt en het constructieve denken vaak voorop is komen te staan. Dus in plaats van zeuren over hoe erg de wereld is en hoe erg iedereen tegen mij is en niet doet wat ik zeg, vind ik het wel meevallen en als het al eens tegenvalt dan verzin ik een list om de tegenvaller om te vormen.

Dat is het leven. Leuk om te doen.

(de lezing heb ik niet bijgewoond).