Is dat wat ik zie – wat ik zie of is het wat ik denk te zien. De digitale foto brengt me naar de tijd van de mislukte analoge foto’s als het rolletje bleef hangen of wanneer je vergeten was door te draaien en er twee beelden door elkaar verschenen op de afdruk. Meestal gooide ik de mislukte foto weg. Nu ben ik blij met een afbeelding waarvan ik me afvraag – wat zie ik?
Zo kan ik ook dagen nadenken over de vraag of het mogelijk is ergens in het midden, door het midden uit te komen tot een redelijke maatschappij die gericht is op welzijn en duurzaamheid.
We zijn toch ontwikkelde mensen.
De wetenschap en technische mogelijkheden geven ons toch voldoende mogelijkheden. Waarom is het dan zo moeilijk om te komen tot een eerlijke verdeling en indeling van leven en laten leven. Ergens ligt het antwoord klaar.
Is de ontwikkeling van de menselijke geest achter gebleven bij de ontwikkeling van de materiele zaken? Hoewel daar ook weer het nodige van af valt te dingen want er zijn ook altijd weer verlichte geesten die zich bekommeren over het welzijn van mens en dier. Net zoals er verlichte geesten zijn die de voortuitgang niet alleen maar zien in steeds meer technische oplossingen en toepassingen van wat mogelijk is.
Is de ethische kant van het leven een onontwikkeld kindje gebleven? Moeten we over alle vindingen en uitvindingen discussiëren over wat het betekent, wat het toevoegt en of we er ook zonder kunnen, in plaats van of we het nodig hebben, of er geld aan te verdienen valt, of dat het gebeurt alleen omdat het kan.
Spiegeling-Spiegelding- is dit wat ik denk of denk te denken.