Leef ik om dood te gaan of ga ik dood na geleefd te hebben. Met deze gedachten opende ik mijn ogen om 5.19 uur. Ik draaide mij nog maar eens om want de wekker zou toch pas om 6.30 uur gaan. Ik had nog tijd om te denken voor ik opgeslokt zou worden door de dagelijkse dingen. 

Zoektocht

Leef ik om dood te gaan of ga ik dood na geleefd te hebben.
Met deze gedachten opende ik
mijn ogen om 5.19 uur.
Ik draaide mij nog maar eens om
want de wekker zou toch pas om 6.30 uur gaan.
Ik had nog tijd om te denken voor ik opgeslokt
zou worden door de dagelijkse dingen.

Leven om dood te gaan vind ik iets plastischer

uitgedrukt dan dood gaan na geleefd te hebben.
Ik ga liever dood nadat ik geleefd heb.
Dat geeft mij een verwachtingsvol idee.
Want wat zal dat leven dan in gaan houden.
Wat zal ik nog gedaan hebben voor het zover is.
Het voelt als een spannende zoektocht.
Een zoektocht met mogelijkheden.
Het is actief, vol leven, vol bezigheden.

Terwijl leven om dood te gaan voelt als iets onvermijdelijks.
Alsof er onheil over je afgeroepen is.
Alsof je leven geen zin heeft omdat je toch dood gaat.

Ik zal geleefd hebben voor ik dood ga
er zijn veel dingen die ik heb gedaan
en er zijn nog meer dingen die ik wil doen.
(Waarvan het merendeel met jou).

Reactie van Hans.

Dag filosomenia

Een bekende maar even interessante keuzevraag:
Leef je om te werken of
werk je om te leven?
De meeste mensen zullen kiezen voor de tweede optie,
is mijn inschatting.
Maar je hebt natuurlijk workaholics
bij wie dat in de praktijk anders uitpakt.
iedereen doet maar wat het
beste bij hem/haar past.

Maar er is nog een in mijn ogen minder sympathieke variant.
Een mensensoort die leeft om anderen het werk te laten doen
en daar vooral zelf de vruchten van te plukken.

Als je er van uit gaat dat in ons West- Europees werelddeel gemiddeld
een bedrag van € 25. – bruto per uur moet worden neergeteld, dan denk
ik dat ik daar niet zo ver naast zit. En verder er van uitgaande dat
zo iemand met een werkweek van 40 uur dus een arbeidsprestatie kan
leveren die hem/haar € 1000. bruto per week oplevert dan levert dat
die iemand een uitgangspositie die voldoet aan de mogelijkheden tot
een menswaardig bestaan. Alle premies en kosten van levensonderhoud –
recht op medische zorg etc. zijn daar bij inbegrepen.

Als ik lees dat er zo ’n mooie meneer met een dure dubbele
achternaam met een oprotpremie van 27.500.000 op
straat is komen te staan…..dan overvalt mij een vlaag van
verstandsverbijstering.

Afgerond betekent dit namelijk dat er voor een dergelijk groot bedrag
tegen die gemiddelde beloning van bruto
€ 25.– per uur ruim 500 jaar gewerkt moet worden.
Dit grote geld moet ergens vandaan komen. 12 a 13 ‘gewone’ mensen
zouden hun leven lang moeten werken om een dergelijk bedrag te
verdienen en als ze met z’n twaalven uiterst zuinig zouden zijn en
wanneer hen geen tegenslag zou overkomen dan zouden ze samen misschien
10 procent van deze —zevenentwintig en een half miljoen kunnen
overhouden.

Dat is in mijn ogen een mensensoort die leeft om anderen het werk te laten doen
en daar vooral zelf de vruchten van te plukken