Je voelt je niet echt fit, zei je. Beetje grieperig eigenlijk.
Tringggggg!!! Alle alarmbellen gaan rinkelen.
Grieperig in onze tijd is niet zomaar grieperig.
Het kan immers van alles zijn, zelfs een begin van het einde.
Ho maar, denk ik dan, rustig aan.
Jij gaat toch maar even weer naar bed en ik google nog even op de symptomen van Corona.
Even afwachten en ondertussen zelf doen wat ik altijd doe.
Wel wat onrustiger dan anders met de oren op scherp en af en toe even stiekem om het hoekje loeren of het goed gaat daar in onze gelijkvloerse handige slaapkamer.
Het gaat goed, zo goed dat ik onze wandeling alleen ga doen.
Ik moet immers wel gezond blijven.
Opvallend dat ik vandaag veel wandelaars tegen kom die alleen wandelen.
Ik heb de neiging om aan ze te vragen of ze altijd alleen wandelen of dat er een omstandigheid is waarom ze vandaag alleen wandelen. Ik doe het niet.
Wil wel twee eenden op de foto zetten die gezellig naast elkaar op een tak in het water zitten.
Ze laten zich niet vastleggen en zwemmen snel weg wanneer ik dichterbij kom.
Is dat een voorteken?
Dus vandaag alleen mijn wandelschoenen in beeld.
Als ik thuis kom, ben je uit bed, je voelt je een stuk beter.
Ik haal opgelucht adem. Ik heb je zo gemist.