In ons mooie Appingedam is het leven goed en genieten wij van het goede leven.
Het is een leuke stad en er is altijd wat te doen.
Er is ook veel te doen over bous, herbouw, sloop, nieuwbouw, versterken of juist niet.
Wonen in een veilige woning of in een niet veilige woning.
Een woning die eerst niet veilig was, toen weer wel maar nu af en toe misschien toch niet.
Het kan verkeren hier in het mooie Appingedam.
En om ons bewoners een beetje tegemoet te komen krijg je wel of niet
een tegemoetkoming.
Ontvang je wel of geen extra gelden voor al dan niet geleden schade.
Maakt het iets uit of je schade materieel of immaterieel is.
Wat je daar zelf van vindt is minder van belang want je hebt in de
antwoordmogelijkheden van de vragenlijsten niet veel keus.
Het is dit of dat.
Zwart of wit.
Kort en bondig.
Ruimte voor aanvinken, vinkjes zetten.
Geen ruimte voor eigen meningen, ervaringen, gevolgen.
Het moet niet te ingewikkeld worden.
Al is het dat natuurlijk wel.
Dus we vinken aan of juist niet.
En we worden blij gemaakt met een ‘dikke ijsco’.
Uitgedeeld door de woningbouw voor overlast die al geweest is
en waarvan het meeste nog moet komen.
Daar mocht wel een hele dikke ijsco voor komen.
Aangekondigd en wel.
Dus liepen we ons rondje versneld om dat niet te missen.
Er kwam een klein karretje langs en we kregen een klein hoorntje met een klein bolletje ijs.
Hap-sloek-weg.
Ging het herstel van de woningen ook maar zo snel.
(Hans)
Vingertopje.
Er is ons hier weer zoveel
tegemoet gekomen.
Daar heb ik van tevoren
al van zitten dromen.
Al ben ik al wat oud en grijs
dat zalig vingertopje ijs
daar sta ik nu al eindeloos
weer van te stomen.
Opnieuw heeft ons de overheid
tot in het diepst der ziel verblijd
met weer een prachtig bos
vol bijna dode bomen.