hansvanderlijke.nl

Uit: Orkney/Shetland, reisboek verschijnt in november 2019

Klimpartij naar de vuurtoren, zoeken naar het vervolg van de route. Meren, meertjes, heuvels hoog en laag, wat is wat, waar zijn we, hoe ver is het en weten we de weg terug als we afdwalen van de zee. Geen duidelijk pad te vinden, wel sporen, waarvan niet duidelijk is of die van mensen of schapen zijn. We lopen zoekend rond en gaan enigszins teleurgesteld terug nu we nog weten waar we vandaan gekomen zijn. Genietend van wat er is, de omgeving, de rotsen, de meren en meertjes, de zee, bloeiende heide, de uitgebloeide heide, het is woest en prachtig.

Later bij het nazoeken vind ik dat er vanaf de vuurtoren geen pad is. Vanaf dat punt moet je goede navigatie gebruiken om niet te verdwalen. Je kunt ook teruglopen vanaf de vuurtoren over hetzelfde pad, zoals wij uiteindelijk hebben gedaan.
Als we tegen vier uur bij de auto zijn begint het zachtjes te regenen, later harder. Blij dat we de hele route niet hebben gelopen, we waren echt kletsnat geregend en dat op de laatste dag Shetland.
We rusten uit in de auto, eten onze rauwkost en drinken water. Onderweg kopen we ons wijntje bij de super en in het appartement is het te warm want we krijgen de verwarming niet meer uit. Ik sms Jennifer wat te doen.

Gesprek tijdens het eten gaat over ouder worden, wat wil je nog, wat is belangrijk, hoe weet je dat, voor wie doe je je dingen en hoe zien we de laatste fase waarbij er een ongelijkheid is qua leeftijd, Hans altijd een stap voor en gedwongen om wat jonger te blijven en ik er achteraan, gedwongen in bepaalde opzichten ouder te zijn dan ik ben.
We drinken de wijn met smaak.