Orkney-Shetland eilanden, aankomst in Kirkwall.
Orkney in het donker: het is tegen half twaalf s’ avonds wanneer we de boot afrijden. De route is volgens Tommy super eenvoudig, de afstand is minder dan drie kilometer maar het huisje is niet te vinden. Op de aangegeven weg parkeren we de auto en gaan lopend zoeken naar het juiste nummer. Er brandt nergens licht, wel zijn het overduidelijk vakantiewoningen aan de weg maar niet het huisje zoals ik op de foto heb gezien.
We blijven rustig, daar zijn we goed in geworden, het wordt steeds later, het is kwart voor twaalf geweest en ook de verhuurder zal zich afvragen waar we blijven. Gelukkig heb ik wel via booking al contact gehad. Ik weet dat het een echt huisje is en dat men ons verwacht.
Ik herinner mij dat ik het telefoonnummer thuis in mijn mobiel heb gezet. Gelukkig wordt er opgenomen. Ik leg uit waar we staan en de mevrouw aan de andere kant legt uit dat het niet de goede weg is ook al geeft de routeplanner het aan. We moeten terug naar de hoofdweg en verder door rijden richting Kirkwall. Zo klinkt het eenvoudig maar de verstaanbaarheid is lastig. Het is wel Engels maar met een zwaar accent.
Even later zien we iemand bij een huis aan de kant van de weg staan zwaaien, een auto verlaat de oprit waar wij in moeten rijden.
Dan komen we bij het huisje waar inderdaad zoals afgesproken de sleutel in de deur zit.
Opgelucht parkeren we en pakken we uit. De verhuurster komt ons in pyjama begroeten en heet ons welkom. Moe maar voldaan zetten we de belangrijkste dingen even op hun plaats. Er staat een mandje op tafel met lekkers uit Orkney, kaas, havermoutkoekjes (ha zonder suiker) en een soort chili fudge (wel met wat zoet er door maar dat is nu even niet belangrijk). We eten van alles wat op en ik zet er een kop thee bij. Daarna slapen op goede bedden in plaats van in de auto zoals Hans eerder op de avond nog even gedacht heeft.