In mijn hoofd is het soms een drukte van belang.
Hoewel het maar de vraag is hoe belangrijk al die drukte is.
Ik moet er dan ook voor oppassen dat die drukte
zich niet beperkt tot mijn hoofd.
Er moet ook weer iets uit en dat betekent: actie.
Vroeger had ik daar veel moeite mee, dan was het
zo druk in mijn hoofd dat ik er doodmoe van werd.
En die vermoeidheid resulteerde in het niets doen
want ik was al zo moe.
En omdat ik niets deed, werd het in mijn hoofd nog drukker,
Enzovoort.
Gelukkig heb ik daar iets op gevonden.
Een beetje van die drukte verwerk ik door iets te doen.
Niet alles maar wel wat.
En alle beetjes helpen.
De praktische dingetjes schrijf ik op een briefje en
die plan ik in.
De schrijfdingetjes schrijf ik ook op een briefje en
dan zijn ze uit mijn hoofd.
Als ik een idee(tje) heb, schrijf ik die ook op en af en toe
kijk ik even in mijn ideeënbox of er iets bij zit
wat ik kan uitvoeren.
Zo voer ik al met al heel wat uit dankzij mijn eigen imput.
Het lijkt een beetje op in- en exporteren zonder belasting te betalen.
Ik kan het ook nog anders zeggen:
De drukte van vroeger zijn de activiteiten van nu.
Het bevalt me wel.
Alleen kost het heel wat memobriefjepapier.
Vorig jaar had ik er nog 800 en binnenkort
moet ik al nieuwe kopen.
Dat heb ik even op een briefje geschreven.
(Hans)
Hart en nieren.
Druk- druk- druk….
Ik pluk mijn dagelijks geluk.
En tja- ik loop een beetje krom
maar dat is fiere ouderdom!
Ik kan voorlopig nog niet stuk
zolang ik hier mijn dagen pluk.
Ik blijf het leven vieren
tot diep in hart en nieren.