Het is een wisselend weertype.
Dat wil zeggen: Er kan elk moment een bui vallen,
ook al is die niet voorspeld en ook niet op de radar te zien.
Dus passen wij onze dagbesteding aan.
Dat wordt dan ook een wisselende dagbesteding.
Iets tussen Iets doen of Niets doen.
Het ene moment wordt het dan Iets wat al snel overgaat naar Niets.
Want met dat Iets wil het maar niet lukken en dan kun je beter Niets doen.
Daar is de zondag ook voor.
Tenminste daar zou ik de zondag graag voor willen gebruiken.
Maar bij mij resulteert dat Niets doen ook weer in Iets doen.
Want wanneer doe je nu helemaal Niets.
Ook als ik op de bank ga zitten met een boek, doe ik Iets.
Of als ik naar buiten zit te staren dan is dat ook Iets.
En met dat bank zitten kwam het wel goed.
Het regende en op de radar was er nog veel meer regen te zien.
Tot het moment dat het wat lichter werd met een
vooruitzicht dat het wel een uur droog zou blijven.
Dus naar buiten.
Voor de zekerheid een parapluutje mee vanwege het
wisselvallige weertype.
En de luchten waren mooi.
De wolken in alle tinten grijs aanwezig.
Laaghangende en hoge wolken.
De buien kon je al kilometers ver zien aankomen.
Maar ze verplaatsten zich sneller dan wij.
Zodat we er toch eentje op de kop kregen.
Het viaductje bracht uitkomst en daarna werd het weer droog.
Dus onze afgekorte wandeling maakten we weer iets langer.
En we knipoogden zelfs nog even tegen de zon.
Daarna konden we weer heerlijk verder met de zondag.
Ik met een praatje bij zus en zwager.
Hans had het druk met de computer.
En de dag besloten we met een patatje uit een zakje
voor de tv.
Genieten van al die sportieve mensen die
allemaal Iets aan het doen waren.
(Hans)
De nacht is om te nikse
maar ik droomde dat ik onze
mooie fietsen nog moest fikse.
De nacht is om te lummele
om lekker lang te slape.
Om lekker lui te krummele
en wat te apegape.
Dus ik blijf vannacht weer lekker
wezenloos.
Lekker legge pitte als een grote rooie roos.