Af en toe breken we er even uit.
Van de zomer kon dat met de caravan.
Maar nu vinden we het daar te koud voor.
Dus verzin ik iets anders.
Het is al lang geleden dat we in een hotel zijn geweest.
Dus bedacht ik dat we met de verjaardag van Hans wel
weer een keertje een hotelletje konden pakken.
Dat zei ik vroeger beslist niet zo.
Ik sliep vroeger ook nooit in een hotel.
Ik weet niet wanneer het ‘mijn eerste keer’ was.
Van slapen in een hotel dan.
En ook niet waar.
Hoewel er komt een beeld naar voren dat het in Brussel
geweest moet zijn.
Toen we op pad waren voor het boek Oude Ambachten
en een kleine bierbrouwerij bezochten.
En ook nog wel dat we het bed zo slecht vonden.
Beetje aftands, beetje doorgezakt, beetje zacht.
Ook daarna hebben we een aantal keren in een hotel overnacht
maar nooit heel bijzonder.
Ja en daar komen meer beelden.
Hotelkamers In Londen waar we tien dagen waren.
Allemaal wat smoezelig, wat oud en met karige ontbijtjes.
Pas jaren later ben ik hotels meer gaan waarderen.
De bedden werden steeds beter en het ontbijt uitgebreider.
Soms zo uitgebreid dat je weer denkt: Ho maar, dat krijg
ik allemaal nooit op.
En nu vind ik het heerlijk om af en toe even de luxe
te ervaren van een hotel.
Een beetje het gevoel dat er voor je wordt gezorgd.
De boel even achter je laten staan.
Hoewel we wel altijd erg netjes zijn.
Het moet toch niet zo zijn dat iemand anders jou zooi moet opruimen.
Beetje dat idee.
Zo heb ik het hotel in Den Helder besproken.
Met uitzicht op zee.
De boot naar Texel zie je aankomen en vertrekken.
Mooie plek om langs de zee te lopen.
Maar… het gaat niet door.
We zijn even wat voorzichtig geworden.
En de horeca sluit om vijf uur.
En we gaan juist even weg om weg te zijn.
En niet om op de hotelkamer te zitten.
Dus…
We houden het tegoed!
(Hans)
Weer een weekendje weg?
Gooi maar over de heg!
En komt tijd- komt ook raad.
Weg met kramp en spagaat.
Want er nadert een soort dag der dagen
dat Corona voorgoed is verslagen.