Het is een beetje mottige regen, soms wat aan de natte kant
en soms wat aan de droge kant.
Maar echt droog zoals met de zon is het bijna nooit.
Zo ervaren wij de zwaarbewolkte donkere dagen.
Natuurlijk maken we er wel weer wat van.
We wandelen met of zonder mutsen.
Is het wat al te nattig mottig, korten we de wandeling in.
Is het droger mottig, maken wij hem volgens planning af.
Veel is er niet te beleven en we zeggen tegen elkaar
dat we misschien eens ergens anders moeten gaan wandelen.
Maar dan moet je ergens heen rijden en daar hebben we geen zin in.
Wel om ergens anders te wandelen maar dan zonder er heen te moeten rijden.
Een beetje zoals ik soms over bepaalde klusjes denk.
Ik vind dat iets al klaar moet zijn op het moment dat ik het bedenk.
Dan hoor ik wel eens zeggen: maar je waardeert het niet als je
er geen inspanning voor hebt geleverd.
Bij mij werkt dat niet zo.
Ik kan dingen heel erg waarderen ook al heb ik er niets voor gedaan.
Ik waardeer het dan bijna nog meer dan wanneer ik er van alles
voor heb moeten doen.
Een beetje kinderlijk vind ik af en toe.
Maar ook een beetje perfectionistisch om altijd te zien hoe het nog mooier
en beter kan worden.
Of leuker en fijner.
Ofzo.
Maar goed, in deze zwaarbewolkte al dan niet mottige natte of mottige drogere dagen
is het binnen warm, gezellig en vooral aangenaam.
Dat brengt me op het idee om nu dan eindelijk die gordijnen
te maken die ik gepland heb voor de halletjes.
Het scheelt kou en dat is fijn.
De rails hangen er al.
Dat hebben we niet zelf gedaan want het geklus gaat ons wat minder goed af.
Ze hangen er wel in afwachting van wat komen gaat.
En dat wat er gaat komen, hangt binnen over de stoel.
Mooie dikke gordijnen.
Beetje zeurderige gordijnen ook want ze passen net niet helemaal.
Ik moet er wat aan doen.
En dat wil ik ook, alleen nu nog een geschikt moment vinden.
En die zijn er natuurlijk genoeg maar het is net alsof alle momenten toch
net niet geschikt genoeg zijn.
Dus wacht ik nog even af.
En er bloeit nog altijd wat, mottig of niet.
(Hans)
Dat wat gaat komen hangt over de stoel.
Dat klinkt als: Laat jij nou de boel maar de boel.
Wel heerlijk ontspannen- en zorgeloos koel.
Het klinkt als een oeroude magische spreuk.
Ik vind het geweldig en lig in een deuk.