Het is niet echt de tijd van het jaar om aan vakantie te denken.
Of eigenlijk is het misschien wel dè tijd van het jaar om er aan te denken.
Even iets anders dan het grijs en het grauw.
De stilte voor de kerst- en oud en nieuw drukte.
Die ook dit jaar weer minder druk zal worden dan (door mij) gewenst.
Want voor mij kan het niet druk genoeg zijn.
Dat komt vast door het grote gezin waarin ik ben opgegroeid.
Hoewel dat niet alles zegt en ook niet voor iedereen geldt.
Voor mij wel.
Veel mensen, betekent ook een volle tafel, alle stoelen bezet,
Veel bestek, borden, kopjes en glazen.
Veel schalen, schaaltjes op tafel en pannen op het vuur (eh… kookplaat).
Veel eten valt mee, dat kunnen de meesten niet meer.
We doen het rustig aan.
Vandaar misschien vakantiegedachten.
Wat zullen we doen?
Wat is er mogelijk?
Blijven we op één plek of gaan we af en toe verkassen.
Wordt het Noorwegen vanuit de Eemshaven of
een camping aan de IJssel?
We weten het nog niet en hoeven het ook nog niet te weten.
Tijd zat immers.
Maar in mijn dromen heb ik het er maar druk mee.
Tot ik kennis maak met een jong (droom)gezin.
Die de hele wereld rondreist en daar heel rustig voorbereidingen
voor treffen.
Geen stress, alles komt goed, lekker genieten.
Hoe ze dat voor elkaar krijgen met drie kleintjes en drukke banen?
We hebben Yvonne, zeggen ze.
Yvonne regelt alles voor we weggaan, als we weg zijn en als we thuis komen.
Als ik vraag wie Yvonne is, krijg ik een vaag antwoord.
Beetje ontwijkend, beetje onwillig, lijkt het wel.
Beetje jammer want ik zou graag kennis maken met Yvonne.
En haar eens bij ons uitnodigen.
Nog lang nadat ik wakker ben, denk ik aan Yvonne.
Ook zonder haar te kennen, kan ik nu al weer van haar leren.
Vakantie is: geen stress, alles komt goed en lekker genieten.
Een beetje zoals Kaj die nu de warmte van de verwarming opzoekt.
Dank je wel Yvonne.
(Hans)
Die Yvonne ben je zelf.
Soort van engel- soort van elf.
En zij wil met ons spelen.
Wil wel alles met ons delen.
Tot en met de poorten van het hemelse gewelf!