Het weer is zoals iedereen wel weet nogal wisselvallig.
Waar wij wonen zien we buien wel aankomen maar dan zijn ze er ook al.
Dat komt dus neer op korte termijn beslissingen: Gaan we naar buiten of niet.
Zo stond Hans helemaal klaar in werkpak met oude schoenen om de tuin in te gaan.
Want daar moest ja ook nodig wat gebeuren.
Jammer voor hem want de regen kletterde naar beneden.
Op de radar niet veel te zien maar wat er te zien was, kwam precies over Appingedam.
Dus de tuin die toch nog niet helemaal droog was, was weer helemaal kleddernat.
Lol was er al weer af.
Omkleden maar weer want we gingen dan toch maar samen boodschappen doen.
En met die heeele oude broek aan, dat werd zelfs hem wat te gek.
Dat was vroeger wel anders.
We gingen zoals we op dat moment gekleed waren.
Alleen als de modderspetters in het rond vlogen, trokken we even iets anders aan als we naar het dorp gingen.
We gingen toen ook niet zoveel naar het dorp, want daar waren toch geen winkels meer.
Als we gingen was het meestal naar de bouwmarkt een paar kilometer verderop en daar kwamen meer mensen die ook geen zin hadden om voor elke boodschap andere kleding aan te doen.
Daar had niemand boodschap aan.
Heerlijke tijden.
Je kunt het nu niet meer van je jeugd hebben, hoewel de jeugdige energie er vaak nog wel is.
Behalve in deze al weer wat koudere, nattere, donkerder tijden.
Die zorgen ervoor dat er herfstige gedachten komen.
Herfstige gevoelens.
Herfstige moeheid.
Tijd voor wat nagezomer.
Op de Dwingeloosche heide, zagen we de buien van kilometers ver aankomen.
Of in ons geval zagen we ze daar ginder voorbij trekken.
Op ons plekje bleef het lekker droog.
(Hans)
Wisselvallig weer
en herfstige gedachten.
Met mijn blik terneer
voor het raam staan wachten.
Regen keer op keer
als ik sta te smachten.
Wees gegroet O Heer.
Wil mijn lot verzachten.