Soms is het leven verbazend eenvoudig.
Dan lees je wat en vergeet het ook weer.
Dan denk je wat maar hoeft er niets mee.
Dan doe je wat waarvan het nut absoluut niet helder is.
En altijd de dagelijkse wandeling, meestal hetzelfde rondje.
Dat rondje is duidelijk en divers genoeg om niet te vervelen.
Het eerste stukje is door de wijk langs de nieuwe huizen.
Huizen die onder het kopje: sloop-nieuwbouw vallen.
Ook onder het kopje: aardbevingsbestendig, veilig enzo.
Dan langs het sportveld waar de hele week overdag niets de doen is.
Het paadje met de wilgen die geknot waren en nu alweer
een lekkere bos takken hebben.
In de verte zien we het crematorium waar meestal auto’s staan
en waar dus meestal een crematie aan de gang is.
Dat brengt herinneringen met zich mee maar daar hoeven we
even niets mee te doen.
Langs het nieuw aangelegde kerkhof waar de bomen en struiken al
aardig groeien en het er op een speciale manier ‘gezellig’ uit ziet.
Zo komen we bij het kanaal waar we altijd genieten van het water.
Eke dag ziet het er anders uit.
De wolken laten zich er in zien, of de regendruppels spatten er vrolijk op los.
De boten die voorbij varen hebben klinkende namen als: Aletta, Andromeda.
Aquarius. En dat zijn alleen nog maar de schepen die met een A beginnen.
Het onkruid, of kruid of planten in de berm zien er elke dag anders uit of
ze zijn ineens allemaal verdwenen en liggen op zielige hoopjes met
de kopjes afgemaaid langs de kant.
En dan ineens staat er nog iets fier rechtop te bloeien.
Daar maak ik een foto van voor de blog van vandaag.
Soms is het leven verbazend eenvoudig.
(Hans)
Sam en Moos.
Cirsium Arvense
of: Akkerdistel- is de naam.
Vertel mij wat- ik ken ze!
Benaming is een pottenkraam!
Wie heet nou: van der Lijke?
En wie heet er nou “Hoek” ?
Het is om te bezwijke !
Kan ik nog op bezoek?
Laat mij maar liever nameloos.
Laat mij maar tureluren.
Ik ben er een van Sam en Moos.
(Zolang als dat mag duren)