We waren druk in gesprek met ons bezoek.
Het ging over dit en over dat en over weet ik al wat.
En waar het ook over ging, het ging ook vaak over de
situatie nu.
En ging het eerder over besmettingen, voorzichtig zijn,
oppassen en beetje afstand houden.
Dat was geleuter in vergelijking met de gesprekken van nu.
Maar goed dat komt ook omdat Corona nu voor het grootste
deel achter ons ligt en natuurlijk omdat we geen ernstig zieken
of overledenen in onze directe omgeving te betreuren hebben.
Het gesprek ging nu dan ook over macht , het ontbreken van macht
en over het willen hebben van macht.
En dat niet iedereen daar mee om kan gaan.
En ook dat de vrede waar wij het over hebben al weer heel
lang een soort van schijnvrede is omdat er dan hier, dan daar
van alles gebeurt waar mensen mee te maken hebben.
Dat kan oorlog zijn, maar ook onrecht, uitsluiting, opsluiting,
gevolgen van vervuiling, grote bedrijven die allang weten dat
ze niet veilig functioneren, gezondheid van mensen die willens en wetens
in gevaar worden gebracht.
Mensen van overal die op de vlucht zijn.
Het is alleen dat het nu heel dichtbij komt.
En dichtbij of ver weg, dat maakt voor de betrokkenen natuurlijk
geen verschil.
Zo dwarrelen de gesprekken van ver naar dichtbij en komen we
bij relaties tussen mensen.
En dat het niet zo eenvoudig is om conflicten op te lossen.
Dat er sprake kan zijn van ongelijkheid, verschil van mening,
of dat mensen gewoon niet goed met elkaar communiceren.
Zo kwam het begrip emokliko ineens voorbij.
Dat gaat dan over een relatie waarbij de één maar wat roept
en de ander geen tegengas of weerwoord geeft maar alles
maar voor lief neemt.
Zich als een kliko openstelt voor de emotie van de ander.
Deksel weer dicht en het lijkt opgelost, verdwenen.
Maar ondertussen ‘rot’ het wel steeds door daar onder die deksel.
Zo is het ook een beetje met de wereldproblematiek, er
worden dingen niet echt goed opgelost op een manier dat we
er allemaal echt beter door worden.
En dat terwijl de kliko langzamerhand wel vol raakt.
En dat af en toe het deksel niet meer dicht wil en
de zooi te zien en te ruiken is.
We waren er wat lacherig over omdat emokliko zo leuk klinkt
maar ondertussen maken we ons zorgen en leven we mee.
(Hans)
Macht.
Macht leidt soms tot een verslaving.
Tot bloedig verlies van beschaving.
Tot rauwe roeptoeters.
Tot wanhoop en strijd.
Tot giftige wroeters.
Tot oorlog – tot moord en onmenselijkheid.