Soms tijdens een wandeling zie ik iets dat mijn aandacht
even vast houdt.
Soms een handschoen waarvan ik altijd denk waar is die andere?
Of een sjaal die ik dan over een hekje of boomtak drapeer in de
hoop dat iemand hetzelfde pad nog een keer af legt en de sjaal terug vindt.
Het kan ook een boodschappenbriefje zijn waarvan dan blijkt dat die
van mijzelf is en net uit mijn jaszak is gevallen.
En dan natuurlijk zwerfafval wat iets anders is dan zwerfkatten of zwerfhonden.
Die laatsten zien wij eigenlijk nooit.
En van het zwerfafval denk ik wel eens: Met welk idee of plan of gevoel gooit
iemand dat soort afval weg.
Maar dat kan ik niet achterhalen.
En dan ligt er zomaar een briefje op mijn pad.
Een afgescheurd kartonnetje waar nog op de lezen is:
Sinterkla…..
Zoek alle letter (bij de winkels in het…..
En op de andere kant staat: 20 december 9.30
Zo lang ligt dat briefje alweer op mijn bureau.
Samen met een heleboel andere briefjes die ik zelf geschreven heb.
Maar deze houdt me al een poosje bezig.
Wie had met wie een afspraak.
En waar en waarvoor.
Ik hoop hoe dan ook dat de afspraak doorgegaan is.
En dat het iets opgeleverd heeft want dat is toch vaak de
bedoeling van een afspraak.
Of dat het gezellig is geweest want ik gun iedereen
gezellig afspraakjes.
Met een koffietje erbij en als het kan iets lekkers.
Want ik weet hoe gezellig dat kan zijn.
En dan heeft het altijd iets opgeleverd.
Misschien zit de reiger wel te wachten op zijn afspraakje,
hij kan wel wat gezelligheid gebruiken volgens mij.
(Hans)
Duister dit en dat.