hansvanderlijke.nl

​Een autoritje door de polders op weg naar een tuinconcert.
Zoals vaak heb ik geen zin om ’s avonds op stap te gaan.
Vooral niet wanneer de auto er aan te pas moet komen.
Vroeger was ik daarin echt onbetrouwbaar en zei ik afspraken zomaar af.
Geen leuke eigenschap.
Nu snap ik wel waarom dat zo ging.
Ik maakte nogal snel en veel afspraakjes en kon mezelf dan niet bijbenen.
Dan sloeg de vermoeidheid toe van al die contacten met mensen en had ik eerst behoefte om mij terug te trekken.
Nu maak ik veel minder afspraken en dat gaat beter.
Eenmaal op pad, valt het altijd weer mee.
Het is nog licht, de luchten zijn prachtig en we kijken kilometers ver weg.
Een lange rechte weg (13 km) door het bijna lege polderlandschap.
Dit moeten we nog een keer op de fiets doen, zeggen we.
Nu met de e-bikes wordt dat een feestje.
In de verte zien we het begin van een regenboog.
Het doet me eraan denken dat alle begin moeilijk is.
In gedachten kleur ik de regenboog verder in tot een mooie gave boog.
Zo gaat het ook met mijn verhalen.
Ooit gedacht dat ik dat leuk zou vinden, toen begonnen en nu stukje voor stukje toe werken naar een geheel.
Wat dat nog eens wordt weet ik niet maar ik kies de onderwerpen die me bezig houden.
En maak er een verhaal van.
Zoals ik het denk, zoals ik het zie.
Het tuinconcert was prachtig, de tuin ook en de sfeer was fijn en gemoedelijk.
In het nieuwe donker rijden we terug.
Dat was even wennen,
Gelukkig zie je een tegenligger (totaal 2) op tijd aankomen.
Thuis een heerlijke borrel en met een fijn muziekje na-chillen op de bank.

(Hans)

Een polderland met regenboog.
De wolken kleurrijk- hemelhoog.
Al lijkt het soms nog zo gewoon
het blijft een luisterrijk vertoon.
Omdat het ruist- omdat het bruist
omdat het leeft…..
voor die er zich aan overgeeft.