Langs het kanaal gebeurt meestal wel wat.
En als er niets gebeurt dan hebben we ook wat te bepraten
want waarom gebeurt er niets.
Wat is er aan de hand dat er niets gebeurt.
En waar is iedereen die hier normaal ook wandelt.
Vandaag was zo’n dag.
We kwamen niemand tegen.
De hele lange weg langs het kanaal was er niets te zien.
Alleen een koude wind te voelen.
En dan ook nog wind tegen want we hadden de windrichting verkeerd ingeschat.
Geen boten vandaag, het werd een saaie wandeling.
Tot we bij de bankjes kwamen waar twee jongetjes druk in de weer waren.
Zeker iets aan het uitspoken dachten wij want het zijn bijna altijd
jongetjes die foute dingetjes aan het doen zijn.
Maar deze keer zat ik goed mis.
Niks geen foute dingetjes maar een vraag.
Mevrouw wilt u deze steen van ons hebben?
Ik wou dat wel.
Ik kreeg een beschilderde steen en wist gelukkig meteen dat het om
een ‘happy stone’ ging.
Die stenen moet je eigenlijk vinden maar in deze omgeving komen nou
ook weer niet zoveel mensen langs om ze te vinden.
Ik zei dat ik het fantastisch vond dat ze de stenen overal verstopten.
Ze gingen elke dag controleren of er stenen weg waren.
Zo kon het ook.
De steen heeft de tekst:
Hou vol (met een hartje)
In deze (hartje)
Dome tijd (hartje)
Hou vol zeg ik.
Ik moet eigenlijk afstand doen van ‘mijn’ steen maar dat vind ik
erg moeilijk. Hij is een beetje van mij.
Voorlopig ligt hij in de vensterbank te pronken.
De jeugd heeft de toekomst.