In mijn hoofd is er altijd wat te doen.
Zoals in een reclame slogan ooit eens werd gezegd:
ik heb een leuk leven, altijd wat te doen.
Dus denk ik dat ik een leuk leven heb.
En eigenlijk vind ik dat ook wel.
Hoewel een leven, ook niet dat van mij, niet altijd even leuk is.
Dat is dan weer niet bijzonder.
Ik werd wakker met het beeld van zeven sloten en waarin je dan
tegelijk in moet lopen.
En ik dacht: je kunt ja ook nooit in zeven sloten tegelijk lopen.
Eén sloot kan al genoeg zijn.
Ik weet wel waar het beeld van die zeven sloten vandaan komt.
Dat heeft te maken met loslaten van verantwoordelijkheden.
Ik kan niet altijd voor alles verantwoordelijk zijn.
Hoewel ik vaak denk dat dat wel zo is.
Dus moet ik los laten en mensen hun beslissingen laten nemen.
Ook fouten laten maken want ze kunnen immers nooit in zeven sloten
tegelijk lopen.
Maar denk ik dan: Een sloot kan al genoeg zijn.
En zo kom ik weer uit bij alle sloten waar ik in gelopen ben.
Dat zijn er denk ik wel meer dan zeven.
Alleen liep ik er nooit tegelijk in.
Het ging netjes sloot voor sloot.
En er waren walletjes en dammetjes, zodat ik er ook altijd weer
uit kon komen, op naar de volgende sloot maar gelukkig wist is dat
niet van te voren.
Dus eigenlijk is loslaten, iemand in een sloot laten lopen en er dan
voor te zorgen dat jij dan dat walletje of dat dammetje bent en niet de sloot.
Zo kan een beeld van zeven sloten heel wat kopzorg brengen
en gelukkig net zoveel kopzorg wegnemen.
Ik heb een leuk leven.
Altijd wat te doen.
(Hans)
Geen onmacht- geen gemis.
Ik heb een heel leuk leven.
Heb altijd wat te doen.
Had zelfs vandaag wel even
wat tijd voor nu en toen….
maar liet de zeven sloten
gewoon voor wat het is
en heb daarom genoten.
Geen onmacht- geen gemis.