Sommige dagen verlopen een beetje chaotisch.
Andere dagen verlopen volgens planning, schema en
keurige elkaar opvolgende werkzaamheden en gebeurtenissen.
Dit was zo’n sommige dag.
En het is niet eens goed te omschrijven waarom dan chaotisch
en wat er allemaal wel of allemaal niet volgens planning verliep.
Het kan dus ook best zo zijn dat de chaos niet in de dag
zit maar in mijn hoofd.
Want er zijn geen kinderen die zoals vroeger alles in de war sturen.
Omdat ze ziek waren, geen zin hadden, hun dag niet hadden,
er een verkoudheidje aan zat te komen, een tandje of kiesje
van plan was om door te breken of zoiets.
Ook geen werk waarvan je aan het begin van de dag soms niet
wist hoe het er aan het eind van de dag voor stond.
Vergaderingen uitgesteld of afgesteld, subsidies die al dan
niet doorgingen, collega’s met onverwachte mee- of tegenvallers,
moeilijke vraagstukken waar we iets van moesten vinden
of een beslissing over moesten nemen.
Of thuiskomen na het werk en geen zin hebben om te koken,
ook geen zin om iets te halen en al helemaal geen zin in een
makkelijk doch voedzame uitsmijter.
Gewoon ongestoord op de bank willen ploffen met een
onverantwoorde zak chips en een glas wijn.
Vandaag niets van dat al en toch het gevoel van chaos.
Gelukkig scheen de zon en konden we een heerlijke
wandeling maken langs het kanaal.
Maar ach, ‘onze’ mooie, oude boom lag er in stukken gehakt bij.
We konden niet goed bepalen of hij geveld was door de stormen en al
helemaal niet door welke van de drie stormen dan.
Het was wel een beetje de uitleg van de chaos in mijn hoofd.
Het komt door het ongewisse, het onverwachte,
het onzekere, dat mij aangrijpt.
En ineens wist ik weer dat ik deze ochtend ben opgestaan
met de gedacht: als ik nu zou moeten vluchten, wat neem ik dan mee?
En de gedachte was niet net als van het spelletje:
ik ga op reis en ik neem mee…
(Hans)
Onmacht zo groot!
Een wandeling hier langs ons fraaie kanaal.
Vandaag gaan gedachten daar flink aan de haal.
De ruimte- de stilte- het water- de ruis.
De meeuwen- de zon en ons veilige thuis.
De vrijheid en blijheid in plaats van de nood.
In plaats van verbijstering- woede en dood.