Op de wat grijze dagen zijn we al blij dat het
af en toe iets minder grijs is.
Dat er zelfs hier en daar een wit plekje te zien is.
En vooral dat het droog blijft tijdens onze stappen.
Bovendien is het buiten altijd nog lichter dan binnen.
Ook dat stemt tevreden, dus stappen er weer lekker op los.
Verder blijkt dat ik alle bijzondere boodschappen opspaar
tot de woensdagmiddag.
Waarom woensdag is me nog niet duidelijk.
Ik denk omdat ik maandag nog geen zin heb aan bijzonderheden.
Dinsdag en donderdag middag werk ik aan het maken van
boekjes: Gedichten Hans; Dagelijkse blog van mezelf; Verhaal van Hans
en z’n broer over de wederwaardigheden rondom de WOII;
TAO boekje; En Rondje Noord boekje van Hans.
Dit zijn dan nog maar de boekjes die op stapel staan.
Verder liggen er nog een paar ideeën voor boekjes met foto’s en gedichten.
Het is verslavend om dat wat je schrijft vorm te geven in een boek.
Ik heb er nu zeven staan van zeven reizen die we hebben gemaakt.
Heerlijk om te doen.
Het reizen natuurlijk het meest.
Maar daarna de napret om de aantekeningen van onderweg te verwerken.
Het zijn mooie herinneringen.
Maar daar gaat het nu niet over.
Onderweg kwamen we twee mannen tegen.
Ze waren druk in gesprek.
Dat wil zeggen de één was druk in gesprek en
de ander zei: ja of jaja of jajaja.
Volgens ons zit dat zo:
Ja betekent: ik ben het met je eens.
Jaja betekent: ik hoor je wel mar ik versta je niet.
Jajaja betekent: het zal wel maar ik geloof je niet.
We waren ze allang voorbij en we hoorden nog steeds:
Ja – jaja – jajaja.
De teller stond op 12.115.
Ja – jaja – jajaja.
(Hans)
Ja: Dat zeg ik ook heel vaak !
Ja ja: Het is niet in de haak !!
Ja ja ja: Lul jij maar raak !!!