Ik had toch van die mooie koffiekopjes
gekocht, dacht ik deze ochtend toen ik ze wilde gebruiken.
Maar waar waren ze gebleven?
Overal even gekeken en niet gevonden.
Tot ik iets in de vaatwasser deed.
Ze moesten natuurlijk nog door de vaatwasstraat want
sinds de vaatwasser, was ik zo weinig mogelijk met de hand af.
Anders kan het niet uit en dan er ook nog aan denken dat
de vaatwasser overdag draait als de zon schijnt.
En zoals iedereen weet scheen de zon in maart nogal veel.
Heerlijk dus en lekker makkelijk met stroom die
we zelf opwekken.
Niet dat ik de machinerie nu vaker laat draaien,
dat ook weer niet, altijd wachten tot alles vol is.
Dat went ook heel snel.
Anders gaat het met de zomer en wintertijd.
Dat went nooit snel.
Het is elke keer weer dagenlang van slag.
Wat mij daarbij niet helpt, is dat ik het ook
onzin vind en het nut er niet van in zie.
Ooit bedacht om energie te besparen maar naar ik
begrijp is dat effect minimaal.
Dus…
Deze keer had ik de wekker naast mijn bed al
bijgesteld voordat ik ging slapen.
Maar bij het wakker worden zorgde dat eerst ook nog
weer voor verwarring, wat was nou de juiste tijd?
En was ik nu vroeg wakker of laat?
En welke tijd was nu ook al weer de ‘gewone’ tijd.
Allemaal gedachten in de vroege ochtend die ik niet wil.
Ik wil nog even nasudderen van de nacht.
Nog even denken aan dromen of die er wel of niet waren.
En er was deze keer wel een droom.
Een droom over warmte, over zon en over zomer.
Over mensen en goede sferen en ik niet temidden
van dat al, maar aan de zijkant.
Wel een kant van waaruit ik alles en iedereen goed kon overzien.
Dat is ook mijn favoriete plek.
Niet in het midden maar wel het overzicht hebben
en natuurlijk kunnen ingrijpen als dingen misgaan.
Maar helaas lukt dat laatste niet altijd.
Jammer…
(Hans)
Droom !
Een droom over liefde en
warmte en zon.
Niet over een wereld waar
zonder pardon
het leven misbruikt wordt
vernield en gefnuikt.
Maar liever naar waar er nog
liefde ontluikt.