hansvanderlijke.nl

We drinken goedkope koffie bij de Mac.
En nee dit is geen reclame maar bij de Mac hebben ze
65+ koffie voor een gereduceerde prijs.
Ik hoef niet meer te bewijzen dat ik 65+ ben, net als
dat bij de super en de drankenhandel nooit naar mijn ID wordt gevraagd.
Beetje jammer maar ouder worden heeft ook z’n voordelen.
Dus die goedkope koffie, die net zo smaakt als de duurdere koffie.
Deze keer zonder superlekkere chocoladekoeken want
we kunnen niet aan de gang blijven met al die extra’s.
Beetje jammer net nu alle horeca helemaal open gaat en voor ons straks
klaar staat zonder passen en mondkapjes enzo.
Dus we zitten wat te praten over dit en over dat.
Over het weer en dat we graag een beetje winter zouden willen.
Over kinderen die net van wintersport terug zijn en
hoe kinderen je ook bezig kunnen houden.
Ook dat niet alle ouders (wij voorop) geen opvoedkundigen
zijn.
We hebben wel heel wat geleerd maar meer op de manier
van: al doende leert men, waar gewerkt wordt vallen spaanders.
Zo iets, ongeveer, kort samengevat.
Hans zegt: je zou eigenlijk als beginnende ouders een soort
cursus moeten doen waar je een beetje wordt bij gespijkerd
over wat en hoe, het waarom en wat wel en wat niet.
Ook een beetje wordt voorbereid over wat een kind
allemaal met zich mee brengt en dat je leven nooit meer
wordt zoals het was.
Ik schiet in de lach.
Ik denk aan een goede vriend van ons die een eigen filosofie
had over kippen houden.
Hij zei: je moet je niet teveel verdiepen in alles wat er
mis kan gaan bij het houden van kippen want dan begin je er
niet aan. Dan is er geen mens die nog kippen wil houden.
Zo zou het ook met kinderen kunnen gaan.
Als op die cursussen ons alles wordt voorgehouden
wat er met kinderen allemaal kan (of niet kan),
hoeveel zouden dan nog aan kinderen beginnen?
Ik denk wel dat ik het zou doen want ik zou toch nooit
geloven wat ze allemaal zouden zeggen.
Mijn kinderen zouden anders zijn.
We wandelen verder en zijn tevreden over de eerste keer
dat we weer koffie drinken zonder iets erbij.

(Hans)

Mijn mondkapje is zo versleten….
ik kan er gewoon mee uit eten.
Het oogt als een baardje….
een flodderig staartje.
Als tot op de draden versleten.
Maar ik bewaar die stille pracht
voor heel het prille nageslacht
opdat zij ons ernstige lijden
in die heftige duistere tijden
niet zomaar weer zullen vergeten.