Morgen – middag – avond
Bladerend (digitaal) door mijn dromenboeken, droom ik weg in mijn vergeten droomwereld.
Ik droomde dat ik sliep en kon kiezen uit morgen – middag – avond.
Ik voelde me machtig – bovennatuurlijk – onwerkelijk.
Een spannend gevoel dat niet weg was bij het wakker worden.
Schrijf ik 40 jaar geleden in mijn dromenboek.
Ik herinner me de dromen soms nog, soms ook niet gelukkig.
Gelukkig, want niet alle dromen zijn mooi.
Er zitten vreemde droombeelden tussen, nachtmerries, ik kan vliegen en vallen, zit opgesloten of maak enge dingen mee.
Verleden en heden lopen door elkaar evenals de vele, personen die ik ooit
tegenkwam of nooit tegengekomen ben.
Mijn plan is om de dromen ooit chronologisch te verwoorden als verhalen,
of als gedichten of…
Maar zo bladerend door al die vreemde beelden uit een inmiddels
ver verleden, weet ik niet of ik dat nog wil.
Het is rijkdom, zo rijk en kleurrijk als een bloemenzee.
Wel vergankelijk maar ook vastgelegd.
Niet voor eeuwig – maar wel zolang ik leef.
Dromen zijn geen bedrog (zoals spreekwoordelijk wel wordt beweerd)
Ze zijn de neerslag van het leven – beeldend – levend en veelzeggend doen
ze verslag van wat er in je leeft en streeft- bloeit of juist verwelkt.
Het is de kunst ze te ontraadselen wanneer je wilt zoeken naar de waarheid over je zelf.
Jij weet dat – en doet dat en hebt er baat bij en je doet dat op een even dichterlijke manier
als waarmee de droom zichzelf manifesteert. Wijs!