Op zoek naar leuke Paasbrunch recepten
las een berichtje (februari 2015) in mijn kookboek.
Ik besefte dat het toen nog allemaal moest gebeuren.
J. moest nog overlijden, N. moest nog bij ons komen wonen, G. moest nog overlijden.
Mijn werk moest nog heel erg veranderen en ik moest nog stoppen met werken.
Terugkijken heeft volgens sommige mensen geen zin.
Anderen vinden het juist zinvol om je herinneringen mee te nemen naar het heden.
Ik ben zo’n andere.
Je bent het immers allemaal zelf.
Je verleden maakt deel uit van je heden en het heden is de herinnering van morgen.
Ik kan niet overzien wat er anders geweest zou zijn als…
Achteraf lijkt het voorbestemd maar dat is naar mijn idee niet zo.
Het voelt meer als nabestemd.
Nabestemming heeft de betekenis dat er een bestemming is nadat er eerst iets anders geweest is.
Nabestemming is dan wat je met gebeurtenissen gaat doen.
Bij het schrijven over mijn gevoelens, ideeën en gedachten, ervaar ik hoezeer gebeurtenissen een rol vervullen in mijn dagelijks leven.
Het voelt mooi, goed, soms moeilijk, soms lastig maar altijd voelt het als ‘heel de mens’.
Vandaag las ik dat de jager-verzamelaars 15 uur per week besteedden aan jagen en verzamelen, daarnaast nog 15 uur aan dagelijkse taken.
De rest van de tijd besteedden ze aan praten, discussiëren, gewoon zitten of spelen met de kinderen.
Tegenwoordig voel ik me ook meer en meer een jager-verzamelaar.
Jagen is voor mij: het zoeken en vinden van onderwerpen.
Verzamelen staat voor: het schrijven over wat ik heb gevonden.
Het voelt mooi, goed, soms moeilijk, soms lastig maar altijd voelt het als ‘heel de mens’.