Soms zijn wij er helemaal klaar voor.
Voor onze dagelijkse wandeling bijvoorbeeld.
Van onszelf moeten we dat omdat het nou eenmaal heel gezond is om te doen.
Net zo gezond als een borreltje of wijntje drinken.
Jammere van dat drinken is dat je het ook weer niet teveel moet doen en eigenlijk ook niet elke dag.
Met wandelen is dat anders.
Hoewel teveel ook weer niet nodig is en je heus wel een dag kunt overslaan.
Maar deze maand valt het nog niet mee om te voldoen aan de onszelf opgelegde norm.
Het ene moment maak ik een foto van een stralend blauwe hemel, het andere moment steken de bomen fel af tegen een donkerblauwe lucht.
En net als we klaar staan met schoenen, jassen, handschoenen, sjaal én muts vliegen de sneeuwvlokken rond en vallen de hagelstenen uit de lucht.
Vrouw Holle was nog niet klaar.
Omdat we van nature niet echt veel geduld hebben, wachten we ook niet tot de bui over is.
We trekken alles gewoon weer uit en gaan lekker achter de computer zitten werken.
Laat dat weer maar even voor wat het is.
Er zijn meer dingen in de wereld te doen dan sneeuwvlokken en hagelstenen te volgen.
Ik heb het dan niet over wat zinvoller is.
Daar moeten ze zich in Den Haag maar mee bezig houden.
Dat volg ik tussen de Haagse buien door.
Ben benieuwd of politiek te vergelijken is met: achter de wolken schijnt de zon.
De wandeling doen we nog na het avondeten.
We lopen een deel in de zon maar twee straten voor we thuis zijn hagelt het alweer.
Van hagel word je niet zo nat, valt mee dus.
Mijn vader zou zeggen: ik heb weer zo’n geluk gehad…