Vroeger ging ik nooit op vakantie (of met vakantie).
Ik kende het begrip vakantie dan ook niet.
Wel dat je niet naar school hoefde.
Of later vrij was van je werk.
Twee hele weken kreeg ik vrij en dan nog 2 snipperdagen.
Het kwam niet in mij op om die twee weken weg te gaan.
Ik wist niet waarheen dan wel.
En ik had er ook geen geld voor.
Verder was ik een tevreden mens.
Al heel wat jaren ga ik wel met vakantie (of op vakantie).
Ik weet nu wat het is.
Dat het meer kan zijn dan niet hoeven te werken.
Dat ik ook steeds langere periodes vrij kreeg.
Op het laatst zelfs zes weken en nog een paar dagen.
Ik zag er naar uit om in die periode weg te gaan.
Ik wist zoveel bestemmingen.
Zoveel plekken die ik graag wilde bezoeken.
Ik had er nu geld voor.
Verder was ik nog steeds een tevreden mens.
Zo zijn we nu nog een week naar ons geliefde Noord-West-Friese waddenkust.
En fietsen we langs de dijk met uitzicht op het wad en de kwelders.
Vogels, ganzen, koeien, schapen, nog meer schapen.
We plussen de ebike gewoon nog even op.
Verder geen bijzonderheden.
Niet meer dan twee koeien die in trage gang naar een drinkplaats gaan.
Ze zijn erg ver afgedwaald van de kudde.
Dat vind ik voor koeien ongewoon.
Net als bij schapen gaat het vaak zo dat als er één koe aan de wandel gaat volgen er meer.
Nu niet en wij stappen af om te kijken wat er gaat gebeuren.
Niets bijzonders.
De twee nemen een slokje water.
Misschien wel tien slokjes.
En dat zij dat doen en dat wij blijven staan om het te zien.
Dat maakt het dan weer bijzonder.
(Hans)
Lopend op de lange dijk.
Fietsend langs het Wad.
We zijn als in het hemelrijk
en vinden hier ons pad.
Er is geen enkel vergelijk.
De wereld is een Schat