Over iets van lang geleden.
Het stamt uit een vervlogen tijd.
Een tijd dat de kinderen klein waren.
Dat we het moeilijk hadden.
Maar ook dat het wel goed zat tussen ons.
Je verliefdheid kreeg geen vervolg.
Waarom niet?
Dat blijft een beetje vaag.
Zij was op dat moment mijn enige vriendin.
Waarmee ik veel deelde, veel mee kon lachen en ook goed mee kon samenwerken.
Je schreef een lied voor haar.
Na dit lied, nam ze afstand en werd het nooit meer als daarvoor.
Ik begreep je verliefdheid.
Ik weet nog dat jij graag met haar af wilde spreken om te wandelen.
Want voor andere dingen hadden we geen geld en wandelen kost niets.
Ik weet ook nog dat mijn reactie was, maar als je dat graag met haar wil doen,
waarom doen wij dat dan ook niet.
We zaten nog volop in de kinder-drukte en hadden weinig tijd en geld voor ontspanning.
Ik begreep ook dat wij onze relatie moesten ‘updaten’.
Leuke dingen gaan doen.
Ja en toen…
Wij gingen verder en deden vanaf dat moment af en toe leuke dingen.
Een paar jaar later overkwam mij hetzelfde.
Met iemand die gehoor gaf aan mijn verliefdheid.
Het duurde niet lang.
De nasleep duurde langer.
Maar zo’n tekst op je website brengt het even terug.
Gelukkig is het iets van lang geleden.
Het stamt uit een vervlogen tijd.
Ik zie het niet zwart-wit.
Maar in de kleuren blauw en groen.
In natuurlijke kleuren.
En de natuur brengt rust.
(Hans)
Verliefdheid mondt soms uit in strijd
verlies- verdriet- onzekerheid.
Het komt alsof het overvalt…
geen grenzen kent- geen rust- geen halt.
’t Is moeilijk te negeren
en zwaar weer te doen keren.