hansvanderlijke.nl

Waarom weet ik niet maar ik heb vanaf 1987 agenda’s bewaard.
Altijd gedacht dat dat nog eens van pas zou komen.
Geen idee waarvoor.
En bij de laatste verhuizing op het punt gestaan om ze
weg te doen maar toch niet gedaan.
En nu?
Bij het verzamelen van gegevens over mijn leven (tot nu toe),
kwam ik ze weer tegen en wist ik wat ik er mee wou.
Ik blader ze door en noteer bij de jaren die achter mij liggen
wat er toen zo belangrijk was dat het in de agenda genoteerd werd.
Het geeft een beeld van wat ons bezig hield,
de feestjes, de vele optredens, de schooldingen, studiedingen,
al het vrijwilligerswerk wat we deden, familiedingen, mensen die
kwamen en gingen.
Zoveel namen waarvan ik niet meer weet wie, waarvoor enzo.
En dan ineens een leuk blaadje met tekening van een van de
dochters en dan reken ik weer terug in de tijd.
Hoe oud waren ze toen en kon dat allemaal al wel?
Blijkbaar wel want het gaat ze goed.
Soms vallen dingen op hun plek: O, was dat toen…
En ineens ook mensen voorbij zien komen die er niet meer zijn.
Mensen die er gewoon nog hadden kunnen zijn.
Aan de ene kant stemt het verdrietig, aan de andere kant spreekt
er leven uit, we deden dingen, we deelden dingen, we zorgden,
verzorgden en hadden plezier.
Dat is mooi om terug te kijken en te denken aan wie er niet meer is
en om vooruit te kijken met wie er nog zijn.
Ik heb altijd gedacht dat ik het niet zo druk had omdat ik
geen betaald werk deed in die tijd maar ik zie nu dat
ik zoveel deed, wij samen zoveel deden.
En ik zie ook dat we dat nog steeds doen en hoeveel plezier
we daaraan beleven.
De agenda’s van toen gaan weg nadat ik ze onderhanden heb gehad.
Ik noteer wat van belang is en de rest is ballast.
En zo is het ook met het leven, doen wat je belangrijk vindt en
de rest lekker laten.

(Hans)
Het gaat hier in dit leven.
om nemen en om geven
Niet om het laatste uur.
en niet om lange duur.
Al raakt de tijd verloren…
Al is het deels voorbij….
Wat zal ons pad verstoren…
Dat pad van jou en mij ?!