hansvanderlijke.nl

Soms zie ik een aanbieding waar ik eerst even over na moet
denken of het een aanbieding is of een truc om mij meer te laten kopen dan ik nodig heb.
Soms heb je nl. ook drie voor de prijs van twee en drie van iets is best
veel als je er normaal maar één koopt.
En hoeveel voordeliger ben ik uit denk ik dan, hoe lang duurt het voor het
op is, hoe zit het met de houdbaarheid en zo.
En soms zijn de aanbiedingen zo laaggeplaatst dat ik halve yoga houdingen
moet aannemen om er nog iets van te kunnen lezen.
Veel tijd wordt me niet gegund in de super want het is er altijd druk.
Ik sta altijd iemand in de weg of de jongens en meisjes kunnen
de vakken niet vullen omdat ik even moet turen, denken en beslissen.
Mijn moeder kon aanbiedingen niet weerstaan, ze nam ze
vaak gewoon mee, nodig of niet, maakte niet uit een
aanbieding moet je niet afslaan.
Mijn vader maakte gebruik van aanbiedingen, die overwoog
of het nodig was, of het echt goedkoper was enzo.
Ik neem dus het ene wel mee en het andere niet.
Maar daar gaat het hier niet over.
Het gaat hier over de krant, een ochtendblad die we bij het
ontbijt lezen, een beetje bespreken en is het brood op, de
koffie- en theebekers leeg dan is het vaak ook einde krantlezen.
De krant gaat naar onze lieve overbuurtjes, toevallig ook familie,
die lezen hem en brengen hem na het lezen weer terug.
Omdat Hans graag nog eens mag bladeren in de krant, een artikel
uitknippen of foto bewaren.
En ik trouwens ook een artikel alsnog lees die ik in de ochtend te lastig vond,
te moeilijk, te somber of soms te vrolijk.
Zo hebben wij vaak in de middag weer een krant, die we nog
eens kunnen lezen, herlezen of niet gelezen berichten alsnog lezen.
Eigenlijk dus twee voor de prijs van één en dat kan echt uit.
Vandaag maar even kijken of er een tulpen-aanbieding is.

(Hans)
Al is het ook een prijs van twee voor één,
het hele zoete leven blijft uiteindelijk te leen.
Al is het zelfs een prijs van meer dan 10 voor 2,
het levert evenredig ook de prijs voor ach en wee.
Al is het ook de prijs tot allereeuwigheid
dan nog raak ik het pad daar onderweg
wel ergens kwijt.