Als ik een spin zou zijn, zat ik lekker in mijn web te wachten
tot iets mijn weg in beroering zou brengen.
Ik zou onmiddellijk reageren en spinnevlug mijn prooi verorberen.
Maar ik ben geen spin en als zich in mijn omgeving iets voor doet,
verslind ik geen prooien maar kijk ik wat er aan de hand is en of ik
in actie moet komen.
Moet er iets opgelost worden?
Moet ik dat doen?
Heeft iemand me nodig?
Figuurlijk reageer ik dus eigenlijk wel als een spin.
Wat ik nog steeds aan het leren ben is: afwachten.
Misschien is er geen probleem.
En hoeft er niets opgelost te worden.
En als dat wel zo is dan hoef ik het misschien niet op te lossen.
Heeft niemand me nodig.
De mededeling was: Er is een knoop af.
De reactie was: O geef maar even hier.
Op weg naar de naaidoos dacht ik: Hoezo geef maar even hier.
Ik pakte wel naald en draad en gaf het spulletjes terug:
Altijd handig om een knoop aan te kunnen naaien.
Nog nooit gedaan?
Mooie gelegenheid om het te leren.
Daarna gebeurde er van alles.
De bel, de telefoon, een vraag, de wasmachine.
En de knoop?
Die zat er al aan.
Zelf gedaan, gekeken naar de andere knopen, verstand gebruikt.
Heeft iemand me nodig?
Soms wel, soms niet (meer).
Ik kan dus af en toe gewoon rustig in mijn mooie gesponnen web blijven zitten.
Afwachten.
Misschien is er geen probleem.
En hoeft er niets opgelost te worden.
En als dat wel zo is dan hoef ik het misschien niet op te lossen.
(Hans)
Overhandig naald en draad.
Niet te vroeg- ook niet te laat.
Houd de pubertjes paraat.
Begeleid ! (Ten eigen baat).