Een bezoekje aan lieve mensen.
Zijn het vrienden, kennissen, of zijn er nog andere woorden voor
mensen die je al heel lang kent en waar je veel mee gedeeld hebt
en nu nog meer deelt omdat je een gezamenlijke ervaring hebt.
Het doet er niet toe hoe je het benoemt.
Wat er toe doet is dat we vrijuit kunnen praten over
gemis en verdriet.
Over verleden, heden en toekomst.
Het verleden waar ze er allemaal nog waren en onderdeel uitmaakten
van onze levens.
Herinneringen die weer terugkomen naarmate het verdriet
een soort van gewoonte is geworden.
Verdriet slijt wordt weleens gezegd maar slijtend verdriet drukt niet
goed uit hoe het voelt.
Het is meer dat je accepteert dat er verdriet is en dat dat er op den
duur niet meer de hele dag aanwezig is maar komt en gaat.
Het biedt dan weer ruimte voor herinnering van voor het verdriet.
Want er is immers een tijd geweest waarin je dat verdriet niet had.
Er komen weer de grapjes, de ditjes en de datjes, de uitspraken,
de lachjes, de fijne momenten.
Dat is het heden.
Waarin je verder gaat, niet verder moet, het leven gaat zoals het gaat en
jij bent daar onderdeel van want je bent er immers nog.
Het heden biedt ook weer mogelijkheden en aandacht voor wat er ook om je heen is.
En de toekomst?
Die kun je nu nog niet goed zien of overzien.
Je weet alleen dat die anders zal zijn zonder hen.
Wat is het fijn om vrijuit te kunnen praten over deze gevoelens.
Alsof je je boeken in de kast weer eens bij langs bent geweest
en alles even weer op de goede plek hebt gezet zodat je lievelingsboeken
weer vooraan staan en je ze even weer in handen hebt gehad.
Hoe het ook allemaal is en zal zijn.
Deze ervaring nemen we met ons mee.
En we zeggen bij het afscheid: Tot gauw!
De wilgen op de foto staan op een plek waar we heel vaak langs
lopen en telkens zien ze er anders uit.
Zo is het ook met vrienden, kennissen, lieve mensen.
(Hans)
Al was dan je kind al geen kind meer….
wat doe je met schralende pijn?
Wat doe je met teisterend hartzeer
en de zin om er zelf nog te zijn?
Op wat kun je al dit verhalen?
Dit lied- met dit trieste refrein.
Die rampspoed met donkere dalen.
Hoe klim je weer uit het ravijn?