Om de tijd een beetje door te komen, loop ik af en toe het nieuws even bij langs.
Vooral op dagen dat je van alles te doen hebt en tussendoor even het verstand op nul wil zetten.
Mijn verstand laat zich niet gemakkelijk op nul zetten.
Bij alles wat ik zie of lees gebeuren er dingen in mijn hoofd.
Gevoelens die zich vaag op de achtergrond houden.
Associaties die nog net niet boven drijven maar wel drijven.
Gedachten die nog niet de ruimte hebben gekregen om gedacht te worden.
Soms kan ik alles wat vaag op de achtergrond houden maar dat lukt niet altijd.
Zo zag ik een valpartij van wielrenners.
Dat schijnt niet bijzonder te zijn.
Wat ik wel bijzonder vind, is dat iedereen doorrijdt.
Ik zou geen goede wielrenner zijn denk ik.
Als iemand valt, zou ik informeren hoe het gaat.
Of er hulp nodig is.
Of iemand nog in staat is om op de fiets te stappen.
Of de fiets het nog doet.
Dat gebeurt allemaal niet.
Het is zelfs een beetje zo dat als de één valt, de ander daar voordeel bij heeft.
Hoezo sportiviteit.
Hoe het dan moet?
Misschien de wedstrijd stil leggen.
Eerst iedereen weer op de been (fiets) helpen.
En dan weer verder als dat kan.
Is dit een belerend stukje?
Nou nee.
Het doet me alleen denken aan toen ik in een wedstrijdje eierlopen
(ei op een lepel) keurig wachtte op mijn tegenstander die het ei liet vallen.
Anders was het niet eerlijk volgens mij.
Ik heb niet gewonnen.
Maar als er een prijs was geweest voor sportief gedrag?
Wie weet…
(Hans)
Wie zegt mij wat moraal is?
Wat waarheid- en normaal is?
Wie zegt me wat er goed is?
Wat bitter- zout of zoet is?
Wie zegt me wat er echt is?
Wat minder of zelfs slecht is?
Wie kan ik beter weren?
Wie laat ik mij beleren?
En zo nog duizend vragen!
Waar zal ik mij aan wagen?