hansvanderlijke.nl

Ik vond en vind het altijd leuk om de vergrotende en overtreffende trap van woorden op te schrijven.
Het geeft een gevoel van macht.
Een begrip kan zomaar tot iets groters verheven worden.
En als dat niet genoeg iss, kun je er nog een schepje bovenop doen.
Voor leuke dingen kan het niet overtreffend genoeg zijn.
Leuk-leuker-leukst.
Maar dan voldoet de overtreffende trap niet.
Dus voeg ik er nog weer wat aan toe.
Mega leuk.
Super leuk.
Het jammere is dat dat ook kan met minder leuke dingen.
Zo ervaar ik deze dag als verdrietig.
Voel ik me verdrietiger dan anders.
Vraag ik me af wie zich het verdrietigst voelt.
En of die iemand zich dan mega verdrietig voelt.
Of super verdrietig.
En wat is verdriet.
En als jij huilt, begrijp ik dan je tranen?
Kan ik je troosten?
En wat is troost.
Troost ik dan mijzelf.
Of troost ik jou?
Daar begon het vandaag allemaal niet mee.
Het ging om snel, sneller, snelst.
De levering van een artikel ging snel.
In reactie op de deurbel, ging ik sneller dan anders naar de deur.
Maar de bezorger was het snelst.
Die was al op de terugweg toen ik de deur open deed.
Of ik ben langzaam aan het worden.
Of de bezorgdienst heeft haast.
En zo als met bijna alles zal dat een reden hebben.

(Hans)
Er wordt wel met overtreffende trappen gestrooid
maar echt heel veel trappen zijn nog niet voltooid.
Zoals: flap- flapper- flapst.
En: ooit- ooiter- ooitst.
En: hap- happer- hapst.
En: nooit- nooiter- nooitst.
En: iets- ietser- ietst.
En: niets- nietser- nietst.