Er is zo’n uitspraak ‘ begin de dag met een lach’.
Ik weet niet waar die uitspraak vandaan komt.
Dus na een beetje zoeken, kom ik er achter dat het een liedje
is van André van Duin.
Ook zie ik dat er liedjes zijn “begin de dag met een dansje’.
Geen van de twee mogelijkheden spreken mij aan.
In de ochtend zie ik me nog niet zo heel erg lachen.
Hoewel ik misschien wel een glimlach op mijn gezicht heb maar
die zie ik niet als ik zonder bril in de spiegel kijk.
En een dansje in de vroege ochtend, hoeft voor mij ook niet zo.
Gewoon een beetje rustig opstaan.
Kopje thee, kopje koffie, glaasje water, havermout en fruit ontbijtje.
Daarna een krantje lezen.
En dat wekt ook geen lachsalvo’s op.
En ook niet de behoefte om te dansen.
Niet dat ik nooit lach.
Eigenlijk lach ik best veel.
Want ik zie van veel dingen de humor wel in.
Al is het soms een beetje cynisch of sarcastisch, het is wel lachen.
En dat dansje komt ook regelmatig even voorbij.
Lekker even bewegen bij de yoga op muziek.
Komt allemaal wel goed.
Alleen niet aan het begin van de dag.
Wat ik wel elke ochtend krijg?
Een vette knipoog van mijn lief.
Hij heeft vaak een ontsteking aan zijn oog.
Ik weet nooit links of rechts want dat ligt eraan vanuit welke
positie je kijkt.
Zijn rechts of mijn rechts?
Om overmedicatie te voorkomen en om te voorkomen dat
het ontstoken oog verwaarloosd wordt, knijpt hij het goede oog dicht.
Zo kunnen er geen misverstanden ontstaan.
En zo geniet ik elke ochtend van een vette knipoog.
Daar kan ik wel om lachen en als de zon schijnt
doe ik er ook nog een dansje bij.
Dikke pret hier.
(Hans)
Mijn knipoog veert fleurig omhoog
Zo begroet ik de dag
en de vaandels en vlag
vanaf hier tot aan Schiermonnikoog.
Het is nooit oog om oog.
Het is wat ik vermag
en zo krijg ik mijn linker oog droog.