We liepen niet alleen ons rondje Appingedam.
We hadden ook wat te doen.
Niet dat we nooit iets te doen hebben maar vandaag
hadden we echt iets te doen.
Er moesten enveloppen komen voor het verzenden van een cd.
En omdat we toch bij de Action waren keken we nog even rond.
Hans vond nog een paar stickervellen voor de kaarten
die hij maakt voor kleindochter Amber.
Elke week één plus gedichtje.
Zo houden die twee van elkaar.
Ik moest ook nog wat maar kon niet vinden wat ik moest.
Eigenlijk werd ik enorm afgeleid door alle kerstdingen.
Overal stond, lag of hing wel iets kersterigs.
Het nodigde niet echt uit om iets te kopen.
Er was teveel en ik hou niet van keuzestress.
Daarna nog even met het horloge van Hans naar het winkeltje
die horloges verkoopt en nog een heleboel andere
mooie dingen, zoals sieraden en oorbellen.
Daar kan ik dan wel weer een tijdje naar kijken.
Het horloge was wat roestig en er zaten wat vuiltjes aan de binnenkant.
Vandaar dat de tijd steeds stil bleef staan.
Nou houden we daar wel van.
Van die stilstaande tijd dan.
Het leven gaat immers toch al te snel, vinden wij.
Maar het is niet handig als alleen jouw tijd stil staat.
Dan gaan er dingen niet goed.
Want we leven met tijd en we willen graag bij de tijd zijn.
Dus is het horloge ingespoten met een lief spraytje en
nu zijn we weer bij de tijd,
gaan we met de tijd mee, verliezen we geen tijd
en kunnen we de tijd weer nemen om leuke dingen te doen.
Op de terugweg zeggen we: zo verdwijnen vuiltjes.
En zo verdwijnen wij ooit ook.
(Hans)
Stilstand.
De stilstand in mijn vaderland
is roestig aan de binnenkant.
Het hoort te komen en weer gaan
en geen seconde stil te staan.
Maar stilte heeft een eigen wil
en houdt zich daarom soms wat stil.
Dat kost me heel wat duiten.
Daar kan ik dan naar fluiten.