hansvanderlijke.nl

Een andere auto moet ook wennen.
Dus rijden we er stukjes mee en proberen dat
zoveel mogelijk te combineren met iets dat toch al moest.
Of eigenlijk moet er niks.
Het gaat om dingen die we toch al graag willen.
Zoals een paar bomen aanplanten.
Een paar vaste planten op plekken waar planten het
niet hebben overleefd.
We hebben een nogal natte tuin.
Nu even niet omdat het al heel lang droog is maar…
Dus oefenen we in onze auto.
Het is even wennen om in een automaat te rijden.
Dus rijden we ook om de beurt.
Zo kwamen we ook bij de Eemshaven uit.
Je kunt daar heerlijk over de dijk lopen met
de neus in de wind.
En we hebben uitzicht op de boot naar Noorwegen.
En die boot vertrekt ook bijna.
Het is er een drukte van belang.
En wij worden er rustig van.
Want we weten hoe rustig Noorwegen is.
We weten ook dat we er graag nog een keer heen willen.
En stel je voor dat dat nu zo dicht bij huis kan.
Auto na auto ‘verdwijnt’ in de buik van het schip.
En met elke auto groeit de zin om er van door te gaan.
Veel woorden hebben we niet nodig.
We gaan ook nog een keer.
En waarom wachten?
Waarop wachten?
Dat doen we dus ook niet.
De overtocht is geboekt.
De caravan gaat niet mee.
We wilden altijd nog een keer weer kamperen.
Dat gaan we dus ook doen.
Dus waar wachten we op?
Op de vertrekdatum, dat duurt nog even.

(Hans)
We gaan nog een keer
naar……wat was het ook weer??
Naar Norge- dat land van daar boven
waar de zon het vertikt om te doven.
Een land waar in ’t noorden de sneeuw
traag versmelt
en de wind je bij avond een sprookje
vertelt.
Een land dat mijn hart heeft gestolen.
Een land als om met jou te dolen.
Een land ook van stijgen en dalen.
met duizend en nog meer verhalen.