Wegnummer 146 Gotland

Langs deze weg zagen we een dag eerder zoveel aanduidingen van bijzondere plekken, zowel links als rechts van de weg, dat we vandaag de weg nog een keer rijden en zoveel mogelijk de borden volgen van de zogenaamde bezienswaardigheden.

Torburgen, een natuurreservaat met een hele diverse plantengroei na een zoveelste bosbrand. Hoewel we geen plantenkenners zijn, genieten we volop van alles wat we zien. En wanneer we dan ook nog de ‘brand’ uitkijktoren beklimmen hebben we een schitterend overzicht en zien we in de wijde omtrek heel veel kerktorentjes boven de boomkruinen uitsteken.

De borden duiden de grot van Linnaeus aan, het is niet heel ver lopen en we willen de grot natuurlijk graag zien. We weten niet precies waarom deze grot naar hem vernoemd is, ik maak er van dat hij de grot heeft gebruikt om te overnachten. Langs een andere route lopen we terug en vervolgen de weg 146 naar Anga prästange, een ‘kerkeweitje’, een stuk weide dat bij een parochie hoort. Deze weide en omgeving is helemaal intact en wordt volgens de oude methode onderhouden. Met een seis gemaaid, snoeihout wordt gebruikt, bomen gekapt wanneer dat echt nodig is, bloemen en planten groeien en bloeien er volop.

We gaan weer door en op mijn kaartje zie ik Baticke stenröse staan, zoiets als een begraafplaats van gestapelde stenen. Het pad er naar toe begint naast een boerderij, helaas verspert een hek het pad met een aanduiding dat je er echt niet langs mag. Dat is bijzonder want meestal mag je over privé terrein heen lopen. Hier dus niet, misschien dat er ergens een stier los loopt, denken wij en maken onszelf daarmee een beetje bang, dan hoeven we immers ook niet verder, want je weet maar nooit. Het weggetje dat we verder rijden is smal en kronkelt richting zee, het eindigt bij Baju, een vroeger vissersplaatsje. Nu nog een paar hutjes, die niet leeg staan maar volgens ons gebruikt worden als ‘zomerhuisje’. Er zijn ook mensen aan het zonnen en aan het zwemmen maar blijkbaar verstoren we de rust want we worden niet echt vriendelijk aangekeken. Zou ik ook niet doen wanneer toeristen mijn plekje ontdekken waar normaal niemand komt.
We rijden dus maar verder en komen bij Norrlanda Fornstuga uit. Een prachtige gave verzameling huisjes, werkplaatsjes, compleet ingericht met gereedschappen, keukengerei, slaap en woonvertrekken. We kunnen overal naar binnen, nergens staat ‘niet aankomen’, alleen de vraag of je de deur goed wilt sluiten als je weggaat.
Het kleine hemelbed brengt romantische gedachten en de schrijftafel met uitzicht op de tuin stimuleert tot het schrijven en blijven schrijven van verhalen en gedichten.
Gotland wat ben je mooi.