In het Sallandse land fietsen we langs landerijen, boerderijen en schattige huisjes met schattige luikjes.
Bossen wisselen af met open landschap, en de vele waterlopen, kanaaltjes en slootjes maken de tocht heel afwisselend.
We vervelen ons niet op de e-bikes, ook al werken we ons niet in het zweet maar fietsen we super relaxed kilometertje na kilometertje.
De kilometerprijs daalt met de dag.
Maar daar gaat het niet om.
Het landschap is verrassend mooi en de velden met bieten, mais en aardappels staan er florisant bij.
Jammer dat we geen boeren zijn, anders zouden we speculeren over de opbrengsten dit jaar.
En wat we met die opbrengsten zouden gaan doen.
Het bloeiende witte aardappelveld neem ik met me mee.
Ik hoor de mevrouw van over de negentig nog zeggen:
‘Ach, kiek nou toch, wat ja mooi. Dat ik dat nog n keer mit mag moaken.’
Het is 25 jaar geleden dat ik haar in de auto had en samen met haar en een groep ouderen een autorit maakte door Westerwolde.
Voor veel mensen was het lang geleden dat ze er even uit waren
en voor veel mensen was het een bijzondere ervaring.
Het is me tot de dag van vandaag bijgebleven en ik heb er van geleerd dat hele gewone en eenvoudige dingen, heel bijzonder kunnen zijn.
En al ben ik intussen al heel wat seizoenen van bloeiende aardappelvelden verder en is zij er al lang niet meer.
De herinnering blijft.
(Hans)