Ja en toen schreef jij een hele mooie reactie op mijn droom.
Te mooi om zo maar even aan voorbij te gaan.
Even lezen, even denken: wat mooi, en maar weer doorgaan met
wat we vandaag zullen eten en of we nog gaan wandelen.
Natuurlijk eten we wel weer iets en natuurlijk gaan we wandelen.
Daar hoef ik niet over na te denken.
Dus sta ik stil.
Een beetje verwonderd en verbaasd en af en toe verdwaasd.
Waarover?
Dat het over mij gaat.
Dat jij mij zo ziet.
En dat ik dan denk…
Echt?
Ja echt.
En dat ik dan de foto die je erbij hebt gezocht niet wil plaatsen
omdat het een foto uit 2011 is en ik zeg dat ik er nu niet meer zo uitzie.
Ja, zeg je: je verwijdert je oude foto’s toch niet uit je verzameling omdat
je er anders uitziet nu?
Nee tuurlijk niet, het zou een leeg album worden.
…
Hans:
Jantina Helena Hoek droomt haar uitleg
zodat zij zich haar droom niet meer hoeft uit te leggen.
Haar droom is een analyse en haar analyse is een droom.
Zij droomt in kristalheldere beelden.
Zij droomt die zij was en zij droomt die zij is
en zij droomt hoe zij geworden is die zij is.
Zij geeft het zich niet altijd toe maar zij is mooi en wijs.
Want let maar op: Wijze mensen zijn
bijna altijd mooi en worden ooit wel
wat moe maar nooit lelijk.
Heur haar is met zilverdraad doorregen.
Haar ziel is doorzichtig en stemmig verlicht.
Zij zal zichzelf niet zo gauw meer onderschatten.
Wie haar leert kennen zal dat ook niet gauw doen.
Ik vroeg haar: Pluk de dag en neem hem voor me mee als
je weer thuis komt van je waardevol werk.
Wonderlijk wat ze allemaal kan en doet
bij zon en bij maan.