Hier en daar ligt nog een beetje sneeuw.
Beetje overgebleven.
Niet zo mooi wit meer maar toch nog duidelijk sneeuw.
Het doet me denken aan kliekjes en restjes van een overvloedige maaltijd.
Die er de volgende dag nog wel redelijk uitzien en zeker ook nog wel redelijk smaken.
Zeker wanneer de herinnering aan de overvloed nog in je smaakpapillen zit.
Je moet overigens niet gaan googlen op smaakpapillen want dan vergaat je de eetlust meteen.
Jammer genoeg komen wij nooit aan kliekjes toe.
Bij ons geen kliekjes en restjes in de koelkast.
Alles gaat altijd op.
Er wordt niets weggegooid.
In het verleden kookte ik nog wel eens voor twee dagen omdat dat zo makkelijk was.
Maar helaas, we kwamen nooit toe aan die tweede keer.
Pannen moesten leeg, borden moesten leeg.
Er was ja genoeg, dus neem nog maar wat.
We groeiden er lekker op los.
Dat moest anders.
Dus ging ik afwegen, porties verkleinen.
Pannen en borden gaan nog steeds leeg maar wij groeien er niet meer van.
Alleen met eten bestellen blijft het lastig.
Eten anderen er soms twee dagen van, nou wij niet.
Bij ons gaat alles op.
Wat eten jullie veel hoor ik dan.
Ja dat doen we ook.
Gelukkig niet te vaak.