hansvanderlijke.nl

​Het gaat nu echt snel met het blad.
Dus voel ik me een soort van verplicht om er van te genieten.
Straks is alles kaal en hebben de bomen weer zwarte takken.
Nou heb ik geen hekel aan zwart.
Maar ik vind dat bomen altijd iets groens moeten hebben.
Of geel, rood en bruin is ook goed.
Als het maar niet kaal is en we weer lang moeten wachten op de nieuwe kleuren.
Bij ons nieuwe huis hebben we in ieder geval een aantal groenblijvers aangeplant.
Is er altijd wat meer te zien dan zwart en kaal.
Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe het is om ergens te wonen
waar geen seizoenen zijn.
Zoals op Curaçao waar het altijd lekker weer is.
Misschien is het saai als je gewend bent aan wisselingen.
Maar misschien geeft het ook rust want je hoeft niet de hele tijd
om te schakelen.
Hoewel altijd licht van 6 tot 6 en donker van 6 tot 6 ook kan vervelen.
Maar goed, we wonen hier en het is herfst.
En de blaadjes kleuren en vallen.
En ik ben blij dat ik geen blaadje ben.
Wat al verkleur ik al wel (mijn haar), ik val (nog) niet.
Ofwel ik ben nog niet gevallen.
Dat hoop ik zo te houden.
Want als ik naar de verhalen om mij heen luister, ken ik al
heel wat mensen die wel gevallen zijn en dan is herstellen lastig.
Daar moest ik aan denken toen ik dit eenzame blad zag liggen.
Als het blad een keuze zou hebben gehad, was hij daar vast niet gaan liggen.
Als ik blad was, zou ik er voor kiezen om mij in ieder geval samen
te laten vallen en lekker met elkaar te liggen ritselen.
We hebben immers de hele zomer samen gehangen als blad aan de boom.
Toch heeft het ook weer iets moois zo’n blad alleen.
Net als het iets moois heeft om af en toe alleen te zijn.
Maar alleen als je afwisseling hebt met samen zijn.

(Hans)
De zonnebloemen vallen om.
De regen ruist en valt gestaag.
De herfst voelt als de ouderdom
met regenvlaag na regenvlaag.
Ik draai me liever nog eens om
voordat ik me naar buiten waag
want nattigheid dat is de som
en voelt als koud en kil vandaag.