Soms schrijf ik over de dag en soms over de nacht.
De dag brengt nieuwe dingen, nieuwe ervaringen
of oude ervaringen maar dan in een nieuw jasje.
Dat is altijd verrassend, je weet dat je het weet
maar toch is het anders dan anders.
Beetje vaag als ik dat zo herlees en ik
probeer het te koppelen aan een voorval.
Ik zag ineens op allerlei plekken in de tuin
voorjaarsbloemetjes verschijnen.
Hier een krokus, daar een narcis, een blauw druifje,
en zelfs een heleboel speenkruid tussen de bomen.
En al weet ik dat er elk jaar weer van alles boven
de grond zal komen, het voelt als nieuw en onverwacht.
Zo gaat het ook met gesprekken, je hebt het tig keer
over hetzelfde maar toch komt er telkens iets bij
of gaat er iets af.
En gisteren bij ons thuisetentje met kaarsen en wijn,
hadden we het bijna nergens over.
We luisterden naar muziek, naar Rock love songs en
dat was heerlijk.
Bekende teksten waarvan dan ineens de betekenis of
de woorden tot je door dringen.
‘I don’t want to talk about it, how you broke my heart’,
zong Rod Stewart en wij schieten in de lach om de
gebroken stem en het melodramatische ervan en
omdat hij zoveel tekst nodig heeft om te zeggen
dat hij het er niet over wil hebben.
Heerlijk om er om te kunnen lachen en om hier
samen te zitten genieten van het lekkere eten en de wijn.
Zo anders was de nacht.
Onrustige beelden, rook en vuur en mensen op de vlucht.
Ik hoef er deze keer niet over na te denken wat deze
beelden betekenen en waar ze vandaan komen.
Daar is geen droomanalyse voor nodig.
(Hans)
Met ons allen.
We zijn hier om blij en gelukkig te zijn.
In vrijheid en blijheid voor groot en
voor klein.
Met recht en met rede.
Met liefde – met vrede.
Met zicht op een veilig en eigen domein.
We zijn hier- om hier met ons allen te zijn.