Een paar dagen sliep ik al wat onrustiger dan anders.
Dat had niet alleen met de oorlog te maken die
we geen oorlog mogen noemen maar wat volgens mij
wel een oorlog is.
Ik sliep ook onrustig omdat ik wist dat ‘onze’ kleine man
een nachtje kwam logeren.
En dat we dan net zo’n nachtje hebben als zijn pap en mam.
Dat wil zeggen, veel wakker dus weinig slaap.
Het past echt weer bij mij om van te voren al
onrustig te slapen vanwege de verwachting dat ik een
nachtje onrustig zal slapen.
Verstandelijk gezien slaat dat nergens op, vind ik
maar op de een of andere manier lukt het me niet om het
anders te doen of te beleven.
Het is natuurlijk niet zinvol om wakker te liggen van
het idee dat ik wakker zal gaan liggen.
Maar goed ik ben op alles voorbereid,
tenminste als het om onze kleine man gaat.
Op oorlog ben ik niet voorbereid, al weet ik verstandelijk
dat het niet hier is en dat er in de afgelopen jaren heel
veel ‘conflicten’ uitgevochten worden die ook geen oorlog
genoemd worden.
En dan zijn er nog de oorlogen die wel oorlogen
genoemd mogen worden.
Ik vroeg me deze ochtend af of Poetin ook ‘gewoon’ aan z’n
ontbijt zou zitten.
Wat zou hij eten en wie heeft dat voor hem klaar gemaakt?
Waar denkt hij aan en waarover spreekt hij en met wie.
Mijn havermout staat te pruttelen en ik roer het nog maar eens om.
Zou hij ook havermout eten en staan te roeren in een pannetje?
Of staat hij in hele andere dingen te roeren?
In de wereldvrede misschien?
Of vond hij het tijd om het roer om te gooien en
de vrede te verstoren.
Misschien denkt hij helemaal niet na over zijn ontbijt
maar gaan zijn gedachten uit naar nieuwe aanvallen
en troost hij zich met het idee dat hij nog steeds niets verloren heeft.
Hij niet… maar een heleboel anderen wel.
En onze kleine man?
Die kwam niet, er was corona in het gezin.
Er is een nieuwe afspraak.
Dus…
(Hans)
Heer Poetin krijgt keurig op tijd zijn ontbijt.
Een mondje vol haat en een bordje vol nijd.
Natuurlijk- hij slobbert dat echt niet alleen.
Er zijn er nog meer dan genoeg om hem heen.
Ze mogen hem eren en dragen.
En keurig om voorrechten vragen.
En meer dan bekwaam zijn- vooral in de leugen.
Dat zal papa Poetin bijzonder verheugen .