Soms lees ik de Volkskrantmagazine helemaal.
Maar soms ook niet.
Deze keer ging het over mode.
Dat kleding je vrijheid kan symboliseren.
‘Omdat kleding je kan helpen vrij te zijn’.
Daar begon het mee.
En ik kan sowieso niet zoveel met mode.
Alleen al de modellen passen mijn niet
ofwel ik pas niet in een model.
En ik pas al helemaal niet in de modellen modematen.
Maar dat is ook niet belangrijk.
Wat mij bezighoudt is dat kleding mij zou kunnen helpen vrij te zijn.
Het komt op mij over als een conclusie die op dit moment niets
toevoegt aan het begrip vrijheid.
Vrijheid zit in andere dingen dan kleding, voor mij dan.
Ik kan me nog wel voorstellen dat je kleding en vrijheid
combineert met landen waar je je als vrouw moet bedekken.
Om dat dan niet meer te moeten en gewoon aan kunt trekken
wat je wilt, kan dan staan voor vrijheid.
Zo zou ik het denk ik voelen.
Wat mij opvalt aan wat mode genoemd wordt is dat
de modellen vaak zo chagrijnig kijken.
Dat zal wel een neutrale blik genoemd worden denk ik.
Verder vind ik de mode ondraagbaar.
Gaten op plekken waar je ze niet verwacht en wat
me ook zeer ongemakkelijk lijkt.
Frutsels, kwasten, overhangsels, doorkijkjes en inkijkjes,
het hoeft voor mij allemaal niet.
Ik vraag me altijd af wie zoiets draagt.
Bij ons in Appingedam zie ik het in ieder geval niet
op straat voorbij komen.
Bovendien kijken mensen ook niet zo chagrijnig,
tenminste de meesten niet.
En als er al wel een keer iemand chagrijnig kijkt,
dan denk ik dat daar een goede reden voor is.
Of niet en dan is het ook goed want iedereen mag best
een keer chagrijnig kijken.
Misschien kijken modellen wel chagrijnig omdat
ze in kleding moeten lopen die ze helemaal niet
het gevoel geeft dat die kleding hun helpt vrij te zijn.
Misschien zijn ze wel helemaal niet vrij.
En zit hun kleding chagrijnig makend oncomfortabel.
Het helpt mij in ieder geval dat ik vrij ben om het niet
te hoeven dragen (en kopen).
Daar wordt ik niet chagrijnig van.
(Hans)
Modellen zijn chagrijnig.
Dus ze boeien me maar weinig.
Wat ze dragen is niet draagbaar.
Eigen schuld- dus zeg ik laat maar!
Kleding daagt me heus niet uit om vrij te zijn.
Maar ik ben echt wel tevreden met mijn lijn.
Als ik in mijn blootje voor de spiegel sta
zeg ik zachtjes: Doe me dat maar even na !