Beetje cryptische titel voor een blog.
Maar ik weet wel waar het over gaat.
Het gaat over of ik al een idee had van de wereld om mij heen toen ik jong was.Of hoe oud ik was toen ik een idee wilde hebben van de wereld om mij heen.
Of als het niet zo was waarom ik dan geen idee wilde hebben van de wereld om mij heen.
Zo kun je heel wat te peinzen hebben als je in de vroege ochtend
ligt te luisteren naar de regen en de wind.
En waarom ik daar nu over na denk, komt weer omdat ik bezig
ben met de vrouwelijk filosofen.
Vanuit het verleden is niet veel bewaard gebleven van wat deze vrouwen
dachten en schreven.
Vrouwen telden echt niet mee.
Zij waren voorbestemd tot het krijgen van kinderen en dienstbaar
zijn aan de man.
Er waren uitzonderingen en dat ging dan om intelligente vrouwen
die in een intelligent milieu waren geboren en toch scholing kregen.
Vaak in kloosters en de filosofie was ook vaak gericht op het begrijpen
van de geschriften en de bijbel uit die tijd.
Voor mij als kind was de wereld waarin ik leefde zo als hij was.
Duidelijk op sommige punten en vaag en onduidelijk op andere punten.
Maar over mijn bestaan als mens dacht ik toen echt niet na.
Ik was er gewoon zoals mijn broes en zussen er waren.
De kinderen in de straat en op school.
Het leven bestond uit regels en als je die een beetje onder de knie had,
ging het wel goed met jou.
Daar was ik in mijn hoofd druk mee.
Er was geen tijd om mij af te vragen wat de reden zou zijn van mijn bestaan.
De plek van mij in het grote geheel.
En eigenlijk is dat nog steeds zo.
Ik ben er en dat is reden genoeg om er iets goeds mee te doen.
Zeker nu ik er toch ben
en ondertussen oma geworden van een prachtige kleinzoon.
(Hans)
Filosofofie.
Sofie doet aan filosofie
en predikt ons van onder tot naar boven.
Filosofie is meer dan zomaar wat geloven
Het is een soort van gratis gunst.
Een klucht of zucht moderne kunst
en het bevraagt en waagt zich zelfs
aan god hier boven.