De dagen lopen even allemaal door elkaar.
Op zaterdag was het eigenlijk een zondag en
op zondag voelt het als maandag.
Op vrijdag voelde het als de vijfde kerstdag en
toen werd er ineens allemaal vuurwerk afgestoken.
Verboden vuurwerk maar dat was er niet aan af te zien.
Het was een mooi gezicht daar op het landweggetje waar we stonden.
We overzagen heel Appingedam, Delfzijl en een stukje Duitsland volgens ons dan.
Ik moest wel even denken aan wat het gekost heeft en of
iedereen ook die waarde in papiergeld in de fik gestoken zou hebben.
Maar daarom heb ik er nog wel van genoten.
En we waren niet een beetje laat thuis maar heel erg laat of eigenlijk al weer vroeg.
Daarom voelde die dag ook als twee dagen en raakten we helemaal van de mik.
Er is geen touw aan vast te knopen zei mijn lief.
En toen bedachten we hoe lastig het is om een touw aan de dag te knopen.
En waarom zou je een touw aan de dag willen knopen.
We stelden ons allerlei zaken voor waar je wel een touw aan vast kunt knopen.
Ook dat het soms zinvol is om dat te doen.
Bijvoorbeeld wanneer je iets wil vasthouden.
Of iets of iemand wil verhinderen zich te verplaatsen.
Maar dat willen we niet.
Het werd echt een 2 januari gevoel: Alles gehad en van alles net een beetje teveel.
Dat past dan wel weer bij ons.
Dus we knopen vandaag geen touwen ergens aan vast.
We gooien het roer ook niet om.
Hoewel een bootje met dit weer misschien geen luxe is want naar
ons gevoel verzuipen we met al die regen in de duisternis.
De regen kunnen we niets aan doen.
Maar we hebben wel lichtjes van de kaarsjes want die staan nog gezellig op tafel.
En de lichtjes in de boom branden denk ik de hele dag want veel lichter
dan de schemering van dit moment wordt het niet.
Denken wij.
(Hans)
Waarom zou ik helemaal
naar Hindelopen lopen?
Ik kan dichterbij toch ook
wel een cadeautje kopen?
Waar zou ik dan ergens nog een
touw aan moeten knopen?
Niks dan kreten- scheve scheten!
Kan ik eerlijk niks voor kopen!